Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieco rozczarowująca pozycja.Po części wynika to z moich (wysokich) oczekiwań.W serii wydawnictwa "Znak" traktującej o II wojnie (i okolicach) znajdują się tak wiekopomne dzieła jak "Stalingrad" Beevora (czy inne jego świetne książki),"Europa walczy" N.Daviesa, "Trzecia rzesza" Buerleigha czy np. "Moskwa 1941" Braithwaite'a. Spodziewałem sie więc-zgodnie z tytułem książki Douglasa Forda-całościowego opracowania konfliktu na Pacyfiku, jednakże bardziej z pozycji jak ja to nazywam historyka-reportażysty (co nie umniejsza rzecz jasna rangi i ciężaru merytocznego) w rodzaju Beevora właśnie, a nie historyka wojkowości nie aspirującego do nadania swemu opracowaniu również walorów literackich. Owszem autor porusza szerokie spektrum tematu, kreśląc obraz konfliktu na wielu płaszczyznach: jest i polityka Japoni na drodze do wojny (siegająca epoki Meiji i II poł. XIX wieku),jest i o szczegółowym planowaniu i obrazie strategicznym, operacyjnym i taktycznym tej wojny, jest o roli dyplomacji, sojuszach, działaniach wywiadu, gospodarki i naukowców szykujących nowe rozwiązania technologiczne, jest o roli propagandy czy tzw. aspekcie życia codziennego czasu wojny-w Japonii, Azji Pd-wsch czy krajach sprzymierzonych,wreszcie o przesłankach do stworzenia i wykorzystania broni jądrowej. Autor jest skrupulatny, rzeczowy, zorganizowany. Wstęp i główne założenia, rozwinięcie tematu, konkluzja, podsumowanie -I tak rozdział po rozdziale. Gdzieś gubi się ludzki wymiar tego konfliktu, autor niemalże nie cytuje dokumentów, listów, dzienników, wspomnień nie mówiąc o wywiadach z uczestnikami czy świadkami wydarzeń. Opisujac "piekło walki w dżungli" jedynym objaśnieniem tego terminu jest podanie problemów operacyjnych i taktycznych oraz logistycznych tudzeż szkolenia etc. Nawet poruszając takie tematy jak życie pod okupacją japońską czy stosunek Amerykanów do konfliktu opisuje je niczym w raporcie dla Sekretarza stanu, którego szczegóły nie interesują. Brak tu zmiany perspektywy, skupienia się na szczególe, wizyty w korytarzach władzy, ale i w jenieckim lazarecie, brak pytań i niejasności, wątpliwości. Przez cały czas jesteśmy jak gracz w Total War - szybujemy powyżej i skrupulatnie, krok po kroku przestawiamy pionki, patrzymy na rosnące i malejące wskaźniki i słupki etc., etc. Oczywiście "Pacyfik" D. Forda to ważny przyczynek do poznawania tego aspektu II wojny światowej jakim jest wojna aliantów z Japonią. Zwłaszcza z powodu ubogiego stanu polskojęzycznych wydawnictw dotyczących tego tematu (gros to wspomnienia, militaria tudzież fabularyzowane historie żołnierskie).Z pewnością daje dość dobry ogólny obraz dotyczący działań wojennych i politycznych podejmowanych przez strony konfliktu. Niemniej jednak jeśli ktoś spodziewa się porywającej literatury czy pogłębionego obrazu konfliktu, ten sięgając po "Pacyfik" poczuje się zawiedziony.