Tomasz Rzeczycki

Niewielkich rozmiarów książka (21x22,5 cm) traktująca o jednym z największych organizatorów transportu zbiorowego na Górnym Śląsku, czyli tarnogórskim MZKP. Od strony technicznej prezentuje się dobrze: estetyczna, miękka oprawa; kredowy papier; przejrzysty układ tekstu. Na początku dostajemy pobieżne przedstawienie historii komunikacji miejskiej na Górnym Śląsku, od poł. XIX wieku do końca II wojny światowej. Następnie mamy zarys rozwoju komunikacji miejskiej w czasach PRL, pod "rządami" katowickiego WPK i jego poprzedników. Z racji tematyki książki opis skupia się na obszarze Tarnowskich Gór i okolic. Dalej dochodzimy do powstania tytułowego MZKP w 1992 r. I tu kończy się w miarę ciekawa część książki, gdyż dalsze dzieje zostały przedstawione w formie kroniki linii autobusowych, na zasadzie: w tym roku powstały takie a takie linie, jedną skrócono, inną wydłużono itp. Drugim zagadnieniem wypełniającym większość akapitów są bilety autobusowe, opisywane na podobnej zasadzie co linie: w tym roku wprowadzono taki rodzaj biletu, honorowany u takich przewoźników itp. Nie nazwałbym tego zbyt ciekawym. Największym minusem tej publikacji jest niemalże całkowite zignorowanie kwestii taboru. Kilka informacji na ten temat zostało zawartych jakby "przy okazji" np. przy opisie inwestycji poczynionych kilka lat temu przy wsparciu z funduszy unijnych. Co nieco możemy się też dowiedzieć z nielicznych, archiwalnych zdjęć, choć w jednym przypadku zauważyłem błąd. Fotografia przedstawiała pracowników pozujących na tle Jelcza "Ogórka", podczas gdy w podpisie widnieje "na tle autobusu Ikarus 620". No pardon, ale w poważnej publikacji takie błędy nie powinny się zdarzać. Poza tym daje się zaobserwować pewną niespójność między tytułami niektórych rozdziałów, a ich treścią. Przykładowo w rozdziałach "Współpraca z PKS" czy "Nowe technologie w komunikacji" tytułowe zagadnienia zostały przedstawione w jednym akapicie, podczas gdy resztę stanowiły wspomniane wyżej opisy zmian w w organizacji linii autobusowych i biletów. Część do 1989 r. czytało się całkiem dobrze, dalej niestety porażka.