Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdaję sobie sprawę, że moja ocena jest bardzo subiektywna. Nie jestem pewna czy wyraża ona mój zachwyt nad książką czy nad muzyką Arctic Monkeys. Arktyczne Małpy to zespół, który niemal nie istnieje w tradycyjnych mediach. Mimo, że zadebiutowali w bardzo młodym wieku nie są jak One Direction - nie uświadczysz informacji o ich życiu prywatnym na Pudelku. Raz na jakiś czas pojawi się artykuł lub wywiad w prasie muzycznej i tyle. Dlatego właśnie byłam tak podekscytowana, gdy zobaczyłam ich biografię na półce w księgarni. Czekałam na nią już tak długo, że dłużej nie mogłam. Byłam zachwycona dokładnością, z jaką Ben Osborne w pierwszych rozdziałach opisuje dorastanie członków Arctic Monkeys. Otoczenie, które ich ukształtowało. Ich błyskawiczną drogę na szczyty list bestsellerów. Opisywał koncerty tak, jakby osobiście był na każdym z nich. Potem jednak autor bardzo pobieżnie potraktował album "Humbug". Liczyłam na jakieś szczegóły ze współpracy Małp z Joshem Homme'em. O The Last Shadow Puppets też autor ledwie wspomniał. Brakowało mi przede wszystkim odniesień do rozmów z muzykami. Mam wrażenie, że Osborne napisał tę książkę jedynie na podstawie własnych obserwacji, relacji fanów i artykułów prasowych. Podczas lektury czuje się ten dystans. Jakby autor nigdy nie rozmawiał z zespołem osobiście. Liczyłam też na więcej odniesień do tekstów Aleksa Turnera - "największego poety wśród tekściarzy". Czasem trudno się domyślić, co jest puentą poszczególnych utworów i myślałam, że ta książka rozwieje niektóre z moich wątpliwości. Wielkim plusem było "Posłowie". W momencie ukazania się książki w Wielkiej Brytanii w 2013 roku, albumu "AM" nie było jeszcze na rynku. Czytana dziś w Polsce bez ostatniego rozdziału dopisanego przez Roberta Filipowskiego, byłaby niepełna.