Ryszard Studenski

W książce brak biogramu autora, pozwolę sobie wkleić podstawowe informacje za nauka-polska.pl: dr hab. Ryszard Antoni Studenski, prof. SWPS (wcześniej PŚ, UŚ kierownik Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie; Zakład Psychologii). Specjalności: psychologia pracy, psychologia ryzyka. Powyższe wyjaśnia formę opisywanej książki. Czytając nie znałem autora i mocno się zastanawiałem jak nazwać pozycje: podręcznikiem, rozprawą, sprawozdaniem z badań. W sumie jest to napisana w przystępnej formie publikacja naukowa o roztargnieniu. Autor ze znawstwem dokonuje przeglądu stanu wiedzy i aktualnej (rok wydania 2013) literatury na ten temat. Część badawcza skupia się na autorskim kwestionariuszu do oceny stopnia roztargnienia - Skali Deficytu Samokontroli, wraz ze skróconą wersją SDSw (15, zamiast 30 pozycyjną). Udowodnić przydatność kwestionariusza można jedynie za pomocą statystyki, co autor zrobił. Pełne zrozumienie zasadniczej części wymaga przynajmniej podstawowego kursu tejże, jednak nawet laik będzie mógł się zapoznać z przedstawionymi prostym językiem wnioskami. Dzieło wieńczy propozycja programu terapeutycznego mającego zmniejszyć skutki roztargnienia - gdyż jego poziom wg. autora jest cechą wrodzoną, trudną, lub wręcz niemożliwą do zmiany. Jeśliby potraktować pozycje jako podręcznik akademicki, to oceniłbym go jako jeden z lepiej napisanych spośród tych które miałem okazje czytać. Jestem psychologicznym laikiem, a tu, mimo skupienia się wąskim problemie, autor szeroko i prosto opisuje szersze tło oraz wyjaśnia stosowane pojęcia. Jest to podręcznik "poważny", brak tu anegdot uprzyjemniających lekturę. Z mojego punktu widzenia, jedynym zarzutem wobec pozycji mogłaby być jej duża objętość. Jest silnie strukturyzowana, często występują powtórzenia, nawet dosłowne. Wydaje mi się, że bez szkody dla zrozumienia tematu mogłaby być 20% krótsza. Moim zdaniem pozycja może być przydatna również dla osób, które pragnęły by się zapoznać, na przykładzie, z metodologią badań psychologicznych.