Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dążąc ku szczęściu Dziś notka o książce wyjątkowej. Książce refleksyjnej i z przesłaniem. Książce, która mówi coś o rzeczach, które w zabieganym świecie schodzą gdzieś i może na dalszy plan. A szkoda wielka, bo są istotne. A jednak śmiało zaryzykuję stwierdzenie, że wszyscy ludzie szukają szczęścia. Szukają w swoim świecie, w swoim życiu spokoju ducha, stabilizacji (choć może każdy zdefiniuje ją inaczej),szukają swojego miejsca na ziemskim globie. W cywilizowanym świecie można znaleźć wiele różnych odmian tego co szczęściem zwą. Każdy szuka "swojego szczęścia" - nie wszyscy je znajdują. Życie to dążenie i poszukiwanie. Dążenie czasem do czegoś ulotnego, nietrwałego. Swojego klucza do spełnienia szukają też bohaterowie czterech opowiadań autorstwa Karoliny Sarny wydanych w książce pt. "Ścieżki do domu". Główne postacie są bardzo różne. Pochodzą z oddalonych od siebie zakątków, dzieli ich wiele, ale łączy jedno. Łączy, choć może nie zdają sobie z tego sprawy. Szukają szczęścia wśród niespokojnego i pełnego zasadzek świata. Uchodźczyni z Tybetu zostaje zmuszona do porzucenia rodzinnego domu, życia na obczyźnie bez rodziny, bez swojej kultury. W indyjskim klasztorze pozostawia małego synka, który jest owocem miłości do mężczyzny, który zawodzi i oszukuje. Duże brzemię, a jednak matka Carli sobie z nim radzi. Kończy studia, poślubia Francuza, osiedla się w Prowansji. Życie daje jej potem jeszcze jeden solidny kopniak..... Lekarka z Toronto, kobieta nowoczesna, perfekcyjna, idealna mama i żona - naprawdę czy to tylko pozory? Praca na pustkowiu uczy ją innego spojrzenia na swoje życie, przewartościowania wszystkiego co istotne. Samotność w srogim klimacie uczy ją spokoju, nabrania dystansu, pogodzenia się z tym co nieuniknione. Wczasy z jogą w górskiej miejscowości, w dość spartańskich warunkach są dla zabieganych młodych ludzi pewną odmiennością, czymś można by rzec egzotycznym. A jednak warto zajrzeć do tego miejsca i spojrzeć na swoje życie nieco inaczej. Bardziej docenić to co się ma i na tym się skupić niż wciąż gonić za tym co niedostępne. Talent to wiele w życiu młodego człowieka. Ale nikt nie powinien żyć pod dyktando innych. Każdy ma prawo do własnych wyborów życiowych ścieżek i ścieżynek. Tak jak Maciek z Mazur. Cios od losu jest niezwykle ważnym punktem zwrotnym w jego życiu. Błędy da się naprawić. Cztery historie nie są zbyt długie. Czyta się je szybciutko, ale każda z nich daje do myślenia. Proza powstała w Indiach skłania do głębszej refleksji, do zamyślenia nad sprawami ważnymi, które umykają w codziennym wirze. Życie jest krótkie i warto przeżyć je najpiękniej. Warto też sięgać po tak mądrze napisane książki jak ta Karoliny Sarny. Życie to nie szaleńczy maraton bez końca. Dziękuję Autorce że mi to uświadomiła.