Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Florian Klenk wychodzi z założenia, że za wschodnimi granicami Austrii kończy się Zachód, a istotny wpływ na społeczne patologie, które odsłaniają jej niewydolność systemową, mają cudzoziemcy z państw o wątpliwym kapitale materialnym. Podobne zapatrywanie jest chybione, albowiem od czasu Jesieni Ludów kraje środkowo – wschodniej Europy weszły na drogę demokratyzacji życia publicznego, gospodarczej przebudowy oraz większej asymilacji z Zachodem poprzez przystąpienie do właściwych struktur ponadnarodowych. W konsekwencji powyższego zarówno wzorce, jak również problemy kapitalistycznego świata przeniknęły do byłych państw satelickich ZSRR, a co umknęło uwadze autora w trakcie prac nad reportażem, skoro pokutuje błędnemu przekonaniu o niewydolności systemowej Austrii, która miałaby ją wyróżniać na tle niemalże całej Europy. Handel ludźmi, narkomania, rozliczanie zbrodni wojennych, trudy resocjalizacji i skandale adopcyjne to uniwersalne bolączki współczesnego świata bez względu na długość oraz szerokość geograficzną. Reporterska podróż Floriana Klenka wiedzie początkowo przez Ukrainę, Czechy i Niemcy, gdzie autor zauważa zalążki problemów, które miałyby przybrać ostateczny kształt dopiero po przekroczeniu austriackiej granicy. Z tego względu reportaż podzielono na kilkanaście krótkich rozdziałów, z czego każdy poświęcono innym problemom społecznym. Skromna objętość tekstu świadczy o ich zdawkowym naświetleniu, a co uniemożliwia głębszą refleksję nad niewydolnością systemową Austrii. Efekty prac Floriana Klenka pozostawiają wiele do życzenia. „Nie kupuję” tej książki i nie ma we mnie zgody na tworzenie pozycji, w której wyczuwa się podział na tych lepszych oraz gorszych.