Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spośród wszystkich przyjemności odebranych przez epidemię, chyba najbardziej tęsknimy za swobodą podróży. Nic dziwnego, że sięga się po literaturę podróżniczą i przewodniki. Ja wylosowałem z bibliotecznej półki taki oto bedeker po Łotwie. To ciekawe doświadczenie czytelnicze zważywszy, że przewodnik przedstawia rzeczywistość łotewską z perspektywy roku 2007. To jednak sprawia, że część informacyjna, poświęcona miejscom noclegowym, restauracjom, połączeniom kolejowym, cenom usług itp., ma już znaczenie zaledwie archiwalne. Czytając tę książkę, to na tle innych wydawnictw tego typu, odczuwałem lekki niedosyt. Może oczekiwałem trochę więcej informacji o dziejach tego kraju i jego kulturze, bardziej umiejętnego wplecenia wątków historycznych w warstwę geograficzną. A może moje oczekiwania zostały nadmiernie rozbudzone sygnowaniem przewodnika marką National Geographic? Inna rzecz, że książka pisana jest z perspektywy cudzoziemców, którzy pewne rzeczy postrzegają inaczej. Mnie zaskoczyły informacje krajoznawcze, które jako żywo przypominają Polskę – kraina bocianów i bursztynu, urokliwe morskie wybrzeże w rejonie Jurmali… Za to dość plastycznie pokazano poszczególne łotewskie regiony, dzięki temu potrafię już wskazać gdzie leży Semigalia, a gdzie Łatgalia :-) Mapy poszczególnych regionów oraz miast są proste, ale bardzo czytelne – co ułatwia zwiedzanie. Są też wystarczająco liczne (może poza częścią dotyczącą południowej części Inflant). Natomiast wyjątkowo skromnie wygląda szata ilustracyjna. Oczywiście nie oczekuję w tej mierze wydawnictwa albumowego, ale przy omawianiu choćby ważniejszych zabytków przydałoby się kilka poglądowych fotografii. Podłużny format książki może jest przydatny w transporcie, ale nie ułatwia czytania. Generalnie nie jest źle, choć osobiście oczekiwałem czegoś więcej.