Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczęło się naprawdę dobrze. Od razu zwróciłam uwagę na konstrukcję treści, skupiającej się głównie na wymianie dialogów pomiędzy bohaterami oraz wydarzeniach napędzających akcję książki, a muszę przyznać, że działo się dużo. Lore szybko zostaje wplątana w intrygi pomiędzy domami herosów oraz bogów, pomimo jej niechęci do całego mitologicznego świata, w którym się wychowała. Można wysnuć wniosek, iż większość fabuły kręci się wokół konfliktu moralnego Lore i jej zobowiązania wobec poległej rodziny, a raczej jego braku. Główna postać ratuje się ucieczką i poszukiwaniem świętego spokoju, jednak odległe porachunki z przeszłości nie dadzą o sobie zapomnieć. Czy oznacza, to, że Lore jest negatywną postacią? Według mnie nie, ponieważ cechuje ją zdecydowanie i upór w dążeniu do celu, a także lojalność wobec najbliższych jej osób. Szczególnie jest to widoczne w relacji Lore i Castora, ale pozostali bohaterowie również mogą na nią liczyć. Pozostałe postacie dużo mniej przypadły mi do gustu. Jakoś nie zapałałam sympatią do Castora, który kojarzył mi się z damą do ratowania z opresji. Serio, próbowałam go polubić, ale jego oczekiwanie na pomoc od innych stawiało go w niedobrym świetle i w pewnym momencie zaczęło irytować. Również czarne charaktery nie zostały skonstruowane jakoś wybitnie, są to typowo negatywne postacie w znaczny sposób cieszące się z krzywdy, jaką zadali pozytywnym bohaterom. Im dalej zagłębiałam się w losy postaci, tym bardziej byłam rozczarowana. Wydaje mi się, że miałam o wiele większe oczekiwania od tej książki, liczyłam na znacznie więcej scen mrożących krew w żyłach, tymczasem nie wszystko poszło zgodnie z moimi założeniami. Po opisie z okładki spodziewałam się licznych walk, przejawu wyjątkowych umiejętności przez bohaterów, większej ilości opisów fantastycznych nawołujących do mitologii, tymczasem autorka sztywno trzymała się reguł, co zabiło kreatywny pomysł na fabułę. Więcej pojawiało się skradania i uciekania, mniej planowania i strategii dlatego z czasem zaczęłam się nudzić. Lore nie wykazywała znaczących talentów, na które po cichu stawiałam, również jej przyjaciele, czy nawet obecność bogini nie poprawiały sytuacji. Fabuła z czasem zaczęła się ciągnąć, a te wszystkie skradajki, plany i pościgi zlały się w jedno. Nowinki z przeszłości Lore sprawiały, iż akcja nabierała rozpędu, jednak historia bohaterki jakoś mnie nie zachwyciła. Autorka w denerwujący sposób pomijała i plątała fragmenty dotyczące wspomnień Lore. Niestety, było to widoczne i psuło radość z czytania. Finał okazał się nawet interesujący, ale już ostatnie akapity sprawiły, że książka nabrała dość infantylnego charakteru. Znów liczyłam na pewien element dramatu i tu także się lekko rozczarowałam. Czy polecam? Jeśli lubicie lekkie powieści młodzieżowe, zwłaszcza wykorzystujące motyw mitologii, ostatecznie możecie po nią sięgnąć. Książka nie jest tragiczna i da się ją czytać, ale dla mnie jest to taki średniak dla zabicia czasu.