Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W czasach PRL-u wiele osób wyemigrowało z Polski i często już nie wróciło. Komiks „Za żelazną kurtyną” przedstawią odwrotną sytuację. Na dodatek nie jest to zmyślona opowieść, ale autentyczna historia dotycząca Danuty Schejbal, osoby obecnie uznanej w świecie teatru i Andrzeja Klimowskiego, światowej sławy plakacisty i wykładowcy Royal College of Art. Akcja rozpoczyna się w 1974 r. Młode małżeństwo o polskich korzeniach postanawia przeprowadzić się z Wielkiej Brytanii do Polski, żeby studiować na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Czeka ich zderzenie z wieloma absurdami PRL-u. PRL przedstawiony na łamach komiksu nie jest w żaden sposób kolorowy. Pokazane jest, że warunki mieszkaniowe są ciężkie, a na półkach często brakuje towaru. Często trzeba przemilczeć pewne sprawy przed przedstawicielami władzy. Przy tym jednak bohaterowie są zazwyczaj daleko od wszelkich strajków czy największych zdarzeń. Jednakże od pewnych sytuacji nie da się uciec jak chociażby wprowadzenia stanu wojennego w 1981 r. Na dodatek wielu rodaków nie jest zbyt przyjaznych, a nawet stara się wykorzystać to, że ktoś przyjechał z Zachodu, żeby naciągnąć na jak najwięcej pieniędzy. Istotną rolę odgrywa w komiksie sztuka. To właśnie w poszukiwaniu natchnienia małżeństwo zdecydowało się na wyjazd do Polski. Pokazane są prace bohaterów w teatrze czy nad plakatami. Często muszą działać w chałupniczych warunkach, co czasami owocuje bardzo interesującymi dziełami. Do tego w działalności artystycznej przeszkadza trochę sytuacja materialno-polityczna. W komiksie co jakiś czas pojawiają się retrospekcje dotyczące przeszłości bohaterów czy ich rodziny. Domyślam się, że miały one częściowo pokazać inspirację, którą małżeństwo odnalazło w Polsce. Historie dotyczące rodziców bohaterów czy dzieciństwa Andrzeja są całkiem interesujące. Jednakże dosyć długie sceny nawiązujące do Powstania Warszawskiego są niepotrzebne i wprowadzają chaos w narrację. Rysunki są dosyć proste, ale też bardzo przejrzyste i dobrze oddają tamte czasy. Bardzo dobrze operuje się tu kolorami. Większość komiksu jest czarno-biała za wyjątkiem specyficznych scen jak chociażby czerwone kadry ukazujące fotograficzną czy poszczególne elementy garderoby Sama sytuacja tu przedstawiona jest bardzo ciekawa i gdybym nie wiedział, że wydarzyła się naprawdę, to uznałbym ją za naciąganą. Nie wszystkie elementy tej historii pasują, a także nie powie ona niczego nowego o PRL. Jednakże i tak warto się zapoznać chociażby dla zobaczenia warunków pracy artysty w tamtych czasach.