Jacques Ravenne

Donatien obserwował ją spod przymkniętych powiek. Kaskada ciemnych włosów wiła się po jej ramionach, pieściła buntowniczym pasemkiem sutki. ...

Donatien obserwował ją spod przymkniętych powiek. Kaskada ciemnych włosów wiła się po jej ramionach, pieściła buntowniczym pasemkiem sutki. Sade poczuł narastające w nim pożądanie. Ale nie tylko. Doznał też zupełnie nowego uczucia, trudnego do uchwycenia, ale głębokiego, lekkiego, ale intensywnego, jakby wszystkie sprzeczności, które od dawna nim targały, wreszcie osiągnęły stan równowagi. Wiedział już, że ta kobieta będzie dla niego ważna. Laure-Victoire de Lauris, powtarzał w myślach, dzieląc sylaby, jakby chciał dłużej rozkoszować się brzmieniem jej nazwiska.

Kapłan się uśmiechnął. Gothon była jedną z najładniejszych dziewcząt we wsi. Miała bujne kształty, nogi jak wyrzeźbione w marmurze. Słowem -...

Kapłan się uśmiechnął. Gothon była jedną z najładniejszych dziewcząt we wsi. Miała bujne kształty, nogi jak wyrzeźbione w marmurze. Słowem - argumenty na każdym piętrze. Toteż szaleli za nią wszyscy młodzieńcy z parafii, jednak potwornie bali się markiza. To po prostu nie mieściło się w głowie - taki zbrodniarz! Nikt nie ważył się polować na jego ziemiach.