Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ma ton sarkastyczny, a miejscami komiczny, lecz jej celem nie jest wywołanie na twarzy czytelnika uśmiechu, lecz – rozpętanie rewolucji. Lafargue po marksistowsku analizuje problemy trapiące gospodarkę, która z jednej strony produkuje za dużo, by wszystko zostało skonsumowane, a z drugiej – opiera się na wyzysku robotników. Autor proponuje wprowadzenie trzygodzinnego dnia pracy, co zredukowałoby ilość produkowanych towarów, a robotnikom dało czas na konsumowanie, co rozwiązałoby problem nadprodukcji. Pomijając fakt, że środki na konsumpcję proletariuszy miały pochodzić z redystrybucji dóbr, w gruncie rzeczy bardzo neoliberalne rozwiązanie (nawet dziś tak argumentuje się za pożytecznością dni wolnych). Mimo miejscami archaicznego i pompatycznego charakteru (w końcu minął ponad wiek...) książeczka wydaje się wciąż aktualna. Gospodarka się rozwija i rozwija... a ludzie wciąż pracują za ciężko (a inni nie mają pracy wcale).