Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna odsłona serii "Historia" wydawnictwa Rebis. Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy to absurdalny podtytuł. Nie neguję, że powinno go nie być, ale na pewno nie w tej formie. Tytuł oryginalny książki brzmi "Normandiefront" - nic nie mówi potencjalnemu czytelnikowi. Wydawca postanowił go poszerzyć o "od Dnia D do Saint-Lo - weterani frontu wschodniego w obronie Twierdzy Europa". Niewiele więcej wniósł on do całości. Nadal nic nie wiemy. A wystarczyło mniej sensacyjnie np."Organizacja i walki 352 DP we wspomnieniach weteranów". Jest jaśniej ? Chyba tak. Książka opowiada o organizacji 352 Dywizji Piechoty we Francji i jej walkach na froncie w Normandii. Narracja nie zaczyna się wcale w Dniu D a 5 grudnia 1943 roku. Wszystko opowiedziane jest słowami weteranów tej jednostki. Oś książki stanowi niemiecka 352 DP. Autorzy dość często pozwalają mówić innym pośrednio związanym z 352 DP. Mamy więc wspomnienia alianckiej strony, oraz innych niemieckich jednostek walczących ramię w ramię z 352 DP. Język tych opowieści jest bardzo barwny i prosty. We wspomnieniach można doświadczyć wielu uczuć jakie targają żołnierzem podczas boju: strachu, bólu, odpoczynku czy wzięcia do niewoli. Odpowiednio dozowane budują napięcie i sprawiają, że zapominamy o liczbie przewracanych kartek. W miedzy wspomnieniowych lukach autorzy rysują historyczne tło poszczególnych zdarzeń. Niestety czasami jest ono bardzo szczegółowe i dotyczy pojedynczych drużyn, czy plutonów. Jednocześnie publikacja cierpi na ogromny brak map które pomogłyby się zorientować w czasoprzestrzeni. Szkoda, bo gdyby twórcy pokusili się dokładne mapy z zaznaczonymi wydarzeniami (choćby takie jak "Dunkierce" z tej samej serii) mielibyśmy w pełni dojrzałą monografię. Tak trudno nam się czasami zorientować o który skrawek lądu chodzi. Mnie to nie przeszkadzała, bo wielokrotnie jadłem z literackiego kotła "Normandia", ale osoby które nie próbowały mogą się pogubić. W książce jest za to dużo zdjęć dostarczonych przez żołnierzy. W większości są to fotografie ze szkoleń, dokumentów i gazet. Sporo z nich rzeczywiście jest wyciągniętych z szuflad i prawdopodobnie widzę je po raz pierwszy (przy tylu przeczytanych książkach głowy nie dam - a PESEL czuwa, by w temacie pamięci nie kozaczyć). Wydanie jest jak zwykle na wysokim poziomie. Twarda oprawa z obwolutą, blok szyty, składający się z kartek białego papieru wysokiej klasy. Nie jest to książka od której powinniśmy zaczynać. Nie można jej też pominąć. Wszyscy, którzy chcą wiedzieć jak wyglądała inwazja od strony niemieckiej powinni po nią sięgnąć. Mamy do czynienia z żywym głosem historii - tej złej strony.