Milk Morinaga

Nie czytam za często mang, natomiast zdarza mi złapać popularne japońskie czytadło i nieodmiennie towarzyszy mi jedna refleksja: czy życie bohaterów i bohaterek nie byłoby prostsze, gdyby mogli szczerze porozmawiać, zamiast prowadzić niekończące się monologi wewnętrzne? Żeby nie spoilerować, tom 4 przynosi wszystko to, co każdy, kto był na zielonej szkole lub szkolnej wycieczce z noclegiem zna z własnych doświadczeń: masę napięcia, koleżanki pojawiające się w niewłaściwych momentach, koleżanki pojawiające się we właściwych momentach i odwieczny dylemat "Ile Mogę Powiedzieć?". Przy okazji - czy tylko ja mam wrażenie, że druga para kumpelek ma się ku sobie od pierwszej strony pierwszego tomu...?