Krzysztof Fedorowicz

Książka na pewno niełatwa w odbiorze. Gubiąca się w czasie, przestrzeni, w losach powiązanych-nie-powiązanych ze sobą. Ale jest w niej coś, co przyciąga i pociąga. Jest - mówiąc pół żartem, pół serio - niczym dobre, leżakujące wino, w którego wnętrzach butelek zapisana jest historia czasu, miejsca, ludzi, którzy go stworzyli. Jeżeli ktoś oczekiwał lekkiej lektury "o winiarstwie" to tego tu nie znajdzie - ale znajdzie namalowane obrazy i historie ludzi, obraz nieistniejący, a gdzieś bliski. Na jesienne wieczory - z kieliszkiem wina, najlepiej lubuskiego.