Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgnąłem, bo pojawiła się jak czytałem "Atlas zbuntowany", a chciałem też przeczytać coś o tym okresie co nie jest fikcją. Bardzo dobra kompilacja tekstów. Co ciekawe nawet dość obiektywna, a autorka jest republikanką z krwi i kości. Czyta się dobrze, mimo iż teksty mają już 100 lat. Nie można tego samego powiedzieć o wstępie, który jest dość jadowity i jednostronny, trochę mnie zniechęcił i bałem się co będzie dalej. Na szczęście ludzie z tamtego okresu byli mniej spolaryzowani niż autorka. Trochę się to czyta jak Politykę, czy podobne pisma, za czasów rządów PiSu. Mądrzy ludzie ostrzegają, piszą jak jest i jak jeszcze może być, a lud głosuje na tych co dadzą więcej, nie patrząc w ogóle w przyszłość. Co jest zrozumiałe, bo człowiek najpierw napełnia brzuch, a później myśli o tym co będzie jutro. Ale czy nasze brzuchy wciąż są puste? I czy tym ludziom chodzi o brzuchy, czy o ideologię?