Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia znana z 'Majtreji' Eliadego, tym razem opowiedziana z drugiej strony. I jeszcze autorka nie zapomniała dodać coś od siebie. Dla Europejczyka bardziej 'swojska' jest wersja Eliadego, ponieważ tutaj, w 'Mircei', cała uwaga skupiona jest nie na historii uczucia osób pochodzących z dwóch odmiennych regionów świata i przepojona romantyzmem rodem z Wertera, ale na kulturze i tradycji indyjskiej. I wiecie co? Tutaj wszystko zostało obdarte z tego, co wiemy o romantycznej, nieszczęśliwej miłości - gdzie tu łzy i rozpacz z powodu rozstania? Gdzie tu gniew, sprzeciwy, bunt wobec życia i świata? Tutaj mamy dystans, powściągliwość, stateczność. U Eliadego aż kipi emocjami, a u pani Majtreji Devi wieje wręcz chłodem. Może wynika to z wychowania i życia w Indiach, ale przez tą małą rzecz książkę czyta się może i szybko, ale nic nie ciekawi. Chyba że ktoś interesuje się Indiami. 'Mircea' to ciekawostka literacka, odpowiedź na inną książkę, opowiedzenie własnej wersji wydarzeń, ale nie w ramach wendety. I tak to pozostanie.