Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, komu przyszło do głowy, by pokusić się o nazwanie mistrzyniami kryminału trzech autorek tego zbioru. Większość ludzi poznała autorki dopiero, gdy zobaczyła ich nazwiska na okładce, co dopiero wspominać o jakości opowiadań pisarek. Najgorszym opowiadaniem jest to otwierające, zresztą jakościowo jest różnie w całym zbiorku. Historia napisana przez Leslie Meier jest obiektywnie najlepsza, ale to dlatego, że autorka ucieka od cozy mysteries i idzie w stronę dramatu obyczajowego (dzielna dziennikarka poszukuje porwanego dziecka i jednocześnie próbuje urządzić rodzinne święta, choć wszystko obraca się przeciwko niej). Niestety twórcy opisu na czwartej stronie skutecznie niszczą element zaskoczenia, de facto zdradzając 3/4 fabuły. Laura Levine także stworzyła dość ciekawe opowiadanie kryminalne, choć ona także odrzuca wymogi cozy mysteries. Autorka idzie w absurd, w parodię i tym potrafi przykuć uwagę czytelnika. Samo śledztwo to jeden wielki żart, do tego atmosfera kurortu na Florydzie i powszechnej zawiści zmieszanej połączonej z dość kuriozalnym morderstwem. Powalające to nie jest, ale widać, że autorka ma pomysł zarówno na fabułę, jak i na swoich bohaterów. Co do tytułowego opowiadania - "Piernikowe makabreski" - to przegrywa tym, że realizuje swój podagtunek - a zatem Fluke kurczowo trzyma się założeń cozy mysteries. Ten rodzaj kryminału jest całkiem przyjemny, ale najwidoczniej nie sprawdza się - przynajmniej w wydaniu Fluke - w opowiadaniu. Generalnie "Piernikowe makabreski" mają i humor, i przyjazną, bezpieczną atmosferę i zagadkę, która nie jest jednak szczególnie wymagająca. Jest bezpiecznie i nudno.