Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść okultystyczna przypominająca stylistyką literaturę oniryczną. Głównym tematem wydaje się być – by posłużyć się językiem psychoanalizy – walka „id” z „superego”, czy też – by posłużyć się językiem Nietzschego – walka wartości „dionizyjskich” z „apollińskimi”. Wciągnięty w tę walkę bohater odbywa (wiekową, jak się okazuje) wędrówkę, podczas której przechodzi liczne przemiany osobowe i poddany jest rozmaitym próbom, których znaczenie osadzone jest w rozmaitych tradycjach duchowych (np. chrześcijańskiej, satanistycznej). Niektóre rozdziały, jak na przykład „Przemiany miłości” wręcz porywają swoim mistycyzmem. Całość utworu najtrafniej byłoby chyba odczytywać w nurcie jungowskiej psychologii głębi. Zdecydowanie miły jest delikatny akcent monarchiczny, a równocześnie antymieszczański i antykapitalistyczny.