Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zawiera nie tylko opisy spraw kryminalnych, ale również wiele przemyśleń Pana Jackiewicza. Od pierwszych stron czuć, że on coś tam w środku ma, że to nie kolejny czarodziej wróżący z magicznej kuli dla kilku dodatkowych groszy, który nawet nie wie jak działa ego. Czuć ogromną inteligencję, która w nim drzemie, a także brak zrozumienia dla swoich umiejętności ze strony otoczenia. Zdolności, których używa w codziennej pracy to jedno, a drugie to jego całościowe spojrzenie na człowieka pod kątem duchowym, które sprawia, że dostrzegam w nim ogromną głębię. Jak ktoś umie czytać między wierszami, może dostrzec pewne drogowskazy, które mogą mu pomóc w rozwoju takich zdolności, choć książka nie ma nic wspólnego z poradnikiem jak je rozwijać, a także jak je odkrywać w sobie. Rozwój technologi, czy rozwój boskiego pierwiastka, który w nas drzemie, co w przyszłości będzie wykorzystywane w policji? Co to znaczy etycznie wykorzystywać swoje zdolności, a co znaczy robić nimi bałagan w czyjejś głowie? Dlaczego nauka wciąż oficjalnie nie nazwała tych umiejętności i są one uznawane za zwykły szarlatanizm?