Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Magia Kruka „W cieniu Mistrza. Klasyczne opowiadania Edgara Allana Poego” pod redakcją Michaela Connell’ego wyd. Albatros rok: 2012 str. 432 Ocena: 5/6 Chyba nie ma na świecie wielu osób, które nie słyszałyby o Edgarze Allanie Poe’m. Amerykanie, bez względu na płeć i wiek, zaczytują się w utworach tego autora. W Europie, a tym bardziej w Polsce, mówi się o nim rzadziej, ale nie nigdy .Dzieje się tak przede wszystkim ze względu na brak jego opowiadań i wierszy w kanonie lektur w polskich szkołach. U nas zwykle czytuje się Dostojewskiego, a w Stanach czy Anglii Poego. Nie mówię, że to źle, ale odnoszę wrażenie, że zamykamy się na pewne tematy. Jak coś nie jest nasze, rodzime lub bliskie nam kulturowo, nie jest przyjmowane do wiadomości. Podobnie chyba jest z dorobkiem ojca literatury kryminalnej i powieści grozy, za którego uważany jest Edgar Allan Poe. Z okazji 200 rocznicy narodzin tego wybitnego pisarza, grupa jego następców postanowiła zebrać się i stworzyć dość niezwykłą publikację. Najznamienitsze utwory Poego poprzeplatali przemyśleniami na temat jego wpływu na współczesnych im (a co za tym idzie i nam) kryminalistów, oraz na nich samych. W skład tego niewątpliwie doborowego towarzystwa weszli T. Jefferson Parker, Jan Burke, Lawrence Block, P.J. Parrish, Lisa Scottoline, Laura Lippman, Laurie R. King, Tess Gerritsen, Stephen King, Steve Hamilton, Edward D. Hoch, Peter Robinson, S.J. Rozan, Nelson DeMille, Sara Paretsky, Joseph Wambaugh, Thomas H. Cook, Jeffery Deaver, Sue Grafton oraz Michael Connelly, który podjął się redakcji tego zbioru. Od początku wiedziałam, czyje przemyślenia/wspomnienia/opowiadania mam największą ochotę przeczytać. Okazało się jednak, że książka była na tyle wciągająca, że z chęcią przeczytałam i pozostałe wypowiedzi. Wszyscy wymienieni przeze mnie to autorzy powieści grozy, kryminałów i thrillerów z krwi i kości. Każdy z nich, choć raz w życiu został obdarowany nagrodą Egdara i znalazł się w zaszczytnej grupie zwanej Mystert Writers of America. To właśnie dzięki przynależności do tego grona dane im było współtworzenie zbioru W cieniu Mistrza. Według mnie na szczególną uwagę zasługuje wypowiedź autorstwa Tess Gerritsen, po którą ostatnimi czasy bardzo często sięgam. Ta bardzo znana autorka kryminałów głównie z wątkiem medycznym, uchyliła przed czytelnikami drzwi do swojego umysłu i opisała, jak to po raz pierwszy w jej głowie pojawiło się nazwisko Poe i z czym ta myśl była związana. Jej mini opowiadanie Poe i ja w kinie, chodzi za mną do dnia dzisiejszego. Również Michael Connelly ubrał swoją opowieść (Raz w północnej głuchej dobie) w bardzo ciekawe słowa i zaintrygował nimi czytelnika. Z równie wielką chęcią przeczytałam Poego w tonacji g-moll autorstwa Jeffery’ego Deaver’a. Całość skonstruowana została w bardzo intrygujący sposób i W cieniu Mistrza naprawdę dobrze się czyta. Przemyślenia i wspomnienia tych wybitnych pisarzy, dotyczące wpływu Poego na ich działalność literacką są ciekawe, a niejednokrotnie również bardzo zabawne. Zbiór ten umożliwia również polskiemu czytelnikowi, być może po raz pierwszy, sięgnięcie po dzieła Mistrza. Mnie ta możliwość niezmiernie ucieszyła, a Kruk, o którym tak wiele się mówi, nie zawiódł mnie ani trochę. Po lekturze jestem już zupełnie pewna, że po Poego warto sięgać. Choć nie zawsze od razu pojmuje się, co autor miał na myśli, to jego dzieła od początku wciągają czytelnika i wzbudzają dreszczyk emocji. Zdecydowanie jednak utwory Poego należy czytać kilka, jeśli nie kilkunastokrotnie, by pojąć ich znaczenie. Zachęcam do lektury.