Stefan Weinfurter

Zgrabnie napisana pozycja poświęcona głównie przemianom ustrojowym na terenie Niemiec od początków wieków średnich po świt reformacji. Z konieczności autor skupia się na ewolucji roli i statusu najpierw królestwa, a potem cesarstwa (od 1157 roku "świętego"). Mnóstwo miejsca poświęca idei "teutońskiego" Imperium Romanum, jaka w różnych odsłonach towarzyszyła kolejnym dynastiom - salickiej, Staufom, Luksemburgom, Wittelsbachom i Habsburgom. Autor nie unika również prezentacji najważniejszych przemian w gospodarce i kulturze. Najwięcej jest jednak polityki na najwyższym (cesarskim) poziomie oraz prezentacji ówczesnych kwestii prawnych (zwłaszcza rozwoju feudalizmu i wzrostu roli stanów). Bardzo klarowne i konkretne rozważania obfitują jednak w interesującą faktografię, znajdą się tu zarówno opisy bitew, jak i działalności zakonów. Książka jest skromna objętościowo, zatem nie dziwi, że wiele spraw jest tu zupełnie pominiętych. Zwłaszcza tych ważnych dla polskiego czytelnika, jak np. stosunek do piastowskich sąsiadów, kwestia ekspansji cesarstwa na wschód, czy kolonizacja niemiecka (Ostsiedlung). Trafia się czasem głupia literówka (np. błędna data śmierci Karola Andegaweńskiego). Trochę zadziwiło mnie przedstawienie prześladowań Żydów z czasów "czarnej śmierci" jako pierwszej fali antysemityzmu na terenach cesarstwa. Autor zapomniał chyba o rzeziach w Nadrenii w trakcie I krucjaty (konkretnie wyprawy "ludowej"). To jednak drobnostki, które nie przeszkadzają w czerpaniu ogromu wiedzy z tej świetnie napisanej pozycji. Bardzo warto, tylko szkoda, że taka krótka!