Violane Vanoyeke

Historia Walerii Messaliny, która w wieku dwudziestu lub dwudziestupięciu lat została cesarzową, jest ciekawa, ale sensacyjny ton książki, przeciętny język nie dają wielkiej satysfakcji czytelniczej. Słynna z urody i atrakcyjności trzecia żona cesarza Klaudiusza, panującego w latach 41-54, poślubiona przed jego wstąpieniem na tron, początkowo godnie reprezentowała interesy Cesarstwa. Była ambitna, nieobliczalna, okrutna i bezwzględna w 'usuwaniu' niewygodnych osób. Z biegiem lat okazała się nimfomanką, która dopuściła się wielu ekscesów erotycznych zarówno na dworze cesarskim, jak i w lupanarach - miejscach świadczenia płatnych usług seksualnych - Subury. Starożytni historycy byli zaskakująco zgodni co do cesarzowej Valerii Messaliny. Tacyt zaświadczył o jej popędzie do "nieznanych pragnień", Suetoniusz o permanentnym cudzołóstwie, a Kasjusz Dio o organizowaniu w pałacu regularnych orgii seksualnych. Według tych świadectw Messalina była jedną z największych nimfomanek starożytności. Szacuje się, że w czasie panowania miała około 150 kochanków. Książka do szybkiego zapomnienia.