Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ukończył malarstwo na ASP w Warszawie. Pracuje na Wydziale Sztuk Pięknych UMCS w Lublinie.
W czasie studiów specjalizował się w filmie animowanym (za co był wielokrotnie doceniany). Obecnie zajmuje się malarstwem, wykonuje murale, instalacje. W ostatnich latach najbardziej znane jego prace to filmy realizowane na zasadzie found footage. Kozak nawiązuje do mrocznych archetypów tkwiących w podświadomości człowieka Zachodu. Dociera do nich eksplorując obszary zazwyczaj uznawane za strefy przynależne najwyższym wartościom. Mistyczna wierność, bezgraniczna odwaga, oddanie, braterstwo i męskość to aksjomaty, którym Kozak nie ufa. Odnosząc się do historii tych zjawisk przedstawia ich ciemne, skrywane głęboko w mrokach niepamięci oblicze. Wykorzystując wizerunek Andrzeja Kmicica, bohatera rozdartego między dobrem a złem, w filmie Klasztor Inversus (2003),proponuje alternatywną historię jego zmagań. Ciemna strona natury Kmicica zwycięża. Bohater zamiast bronić zdobywa świątynię swojego ciała. Plądruje ją. Profanuje wnętrze przy pomocy pala. Na zgliszczach ogłaszając śmierć boga. Romantyczny bohater, wybitna jednostka nie poświęca się za ideę. Niewierny zdrajca zdobywa samego siebie, swoje ja. Poświęcenie przekształca się w egoizm. Zestawiając Krzyżaków Aleksandra Forda z wideoklipami heavy metalowych zespołów w filmie Nerwica Romantyczna (2004),przedstawił z kolei uśpiony potencjał homoseksualnej przyjemności tkwiący w sadomasochistycznych zmaganiach romantycznych bohaterów. Ich śmierć jest niczym mistyczna ekstaza. Najważniejsza jest przyjemność osiągnięta w imię poświęcenia się dobru lub złu. Relatywizacja wartości prowadzi do ejakulacji w aksjomatycznej pustce. W found footage Zmurzynienie/Negroizacja (2006) wykonując collage z filmów Upadek, Krajobraz po bitwie, serialu Zulus Chaka i filmów porno z czarnymi „gwiazdami” w rolach głównych, przywołał wizerunek „murzyna”, o którym pisali doświadczeni wojną Tadeusz Borowski i Ernst Jünger. „Murzyn” to dla Kozaka odczłowieczona postać prowadząca do upadku zachodniej cywilizacji. Strach przed czarnym leżący u podstaw rozwoju europejskiej kultury z czasem zanika prowadząc do ponownego uwolnienia destrukcyjnej potęgi. Paradoksalnie zniszczenie oczyszcza bez końca pole dla rozwoju kultury. Niczym w mitycznym świecie, gdzie Europa stale porywana jest przez Zeusa pod postacią byka. Kozak, odwołując się w swoich pracach do archetypicznych znaków i symboli, eksploatuje demoniczne dyskursy toczące śródziemnomorską kulturę. Fragmentaryzując, modyfikując cytaty, stosując ironiczne dygresje wywołuje wypierane przez nią treści. Uprawia w ten sposób swoistą lekcję anatomii prowadzącą do dekonstrukcji mitów, które mogą okazać się nośnikiem wartości lub zabobonnym bajdurzeniem.