Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Drugi dywan perski” to kolejna cześć wyboru klasycznej poezji perskiej autorstwa Władysława Dulęby. Jak napisał sam autor w przedmowie, zbiór ten nie miał być „druga ligą” perskich poetów i w rzeczywistości nią nie jest. Zaprezentowane w tomiku bogactwo myśli i form poetyckich sprawia, że po raz kolejny możemy zatracić się estetycznej i duchowej podróży w orientalną przeszłość. Tomik zawiera rozwinięcie motywów i stylów, które zaprezentowano w pierwszej części antologii. Mamy zatem nieco ckliwą poezję miłosną, wiersze mistyczne i filozoficzne, wizję przepięknych ogrodów oraz wyrazy uwielbienia dla winnej czarki. I oczywiście wspaniałe czterowiersze, prezentujące niekiedy głębokie i ponadczasowe wartości, które zdaje się współczesny człowiek konsumpcyjnego Zachodu w dużej mierze już zatracił. Jeśli lektura tego zbioru poezji ma mieć jeszcze jakiś dodatkowy walor, poza doznaniem czysto estetycznym, to z pewnością może to być pewna nauka innego postrzegania świata. Czasami nieco nadmiernie pesymistyczna, ale, w zderzeniu z naszą zabieganą rzeczywistością, na pewno harmonizująca życiowe wartości. W wyborze znajdziemy naprawdę dużo poetyckich perełek. Myślę, że tomik można - ba, nawet należy - czytać wielokrotnie. Wiersze, które za pierwszym razem mogły nie zwrócić naszej uwagi, podczas kolejnej lektury są w stanie odsłonić swoją ukrytą wartość. Jeśli mam porównać oba przeczytane przeze mnie tomiki, to „Dywan perski” miał zachęcić czytelnika i odkryć przed nim nieznany świat. Natomiast „Drugi dywan perski” daje możliwość jego pełnej degustacji. Gdybym miałbym wskazać wiersz, który jakoś szczególnie zapadł mi w pamięć, to z pewnością byłby to genialny utwór Nasera Chosrana „Pewnego dnia ze skały ku niebu wzniósł się orzeł”. Moim odkryciem w „Dywanie perskim” był Omar Chajjam i jego czterowiersze. W drugim dywanie mamy doskonałe rozwinięcie tej formy poetyckiej w postaci twórczości Dżalaluddina Rumiego, wielkiego mistyka i poety. Warto w tym miejscu zamieścić coś dla przykładu, aby nie być gołosłowny: „W sercu mym i poza sercem wszędzie tylko ty, w ciele moim, we krwi, w żyłach wszędzie tylko ty. Jakżeż ma się we mnie zmieścić niewiara i wiara? Niezrównana ma istota, gdy nią jesteś ty.” (s. 279) Tak, niezależnie od tego, co bym tutaj jeszcze nie napisał, i tak pewnie nie jestem w stanie oddać w należyty sposób uroku oraz wartości tych utworów. Dlatego, jeśli ktoś ma możliwość, chęć lub po prostu lubi poezję, polecam sięgnąć po którykolwiek z tomików przygotowanych dla nas przez Władysława Dulębę. Warto. A na koniec, z dedykacją dla czytających te słowa, Dżami. „Szczęśliwy, komu piętno dano z miłości ogniska i łza z chmury namiętności w oku jego błyska, dalekie mu sprawy ludzi obcych, nieświadomych, bliski kąt, strawa skromna, książka sercu bliska.” - (s. 335)