Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna przecudowna książka, w której pojawia się kot. Nie jest on może głównym bohaterem ale odgrywa ważna rolę. Tak jak odgrywa ważną rolę w życiu tej sympatycznej szwedzkiej rodziny. I jak to w rodzinie - czasami są kłótnie i nieporozumienia... ale ostatecznie są uściski dla wszystkich. Książka dla młodszego czytelnika ale jako dorosły czytałem z przyjemnością. Svampe i Britt są po prostu dzieciakami i czasami dokuczą Busemu... ale nigdy do nie krzywdzą. Kot jest częścią rodziny i wszyscy się o niego troszczą. Czytałem i robiło mi się tak ciepło... bo jakże to nie kochać kotów (i lisów!!!)? Autor używa prostego języka, który idealnie trafi do dzieci. Wrażenie zrobiła na mnie rozmowa Svampego i Taty na cmentarzu... o śmierci. Dobrze jest umieć rozmawiać z dziećmi o trudnych sprawach, oswajać je ze śmiercią... tutaj rozmowa jest wręcz idealna. Książkę ilustruje doskonała, cudowna ilustratorka Maria Uszacka. Piękne obrazki utrzymane w jednolitej tonacji. Charakterystyczne postacie ludzkie... ale najcudowniej wyszedł oczywiście Buse. Rysunek jak siedzi z zabandażowanym uszkiem na krześle bujanym... albo jak skrada się na łóżku... a scena na cmentarzu? Genialne! No i Lis musi się do czegoś przyczepić - a jakże 🦊 Jest scena w której dzieci zbierają kwiaty i mamy "biały pokolan"... nie ma takiej rośliny, jest biały podkolan. I dalej "zimozioł" a jest zimoziół północny. Wygląda to trochę na literówki. Ale co tam, furda z nazwą zielska :D