Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To książka, którą czyta się dla samej przyjemności czytania, pochłaniania kolejnych słów tworzących zdania i akapity. Nijak się w niej jednak nie można odnaleźć. Każdy rozdział to nowy zamęt w głowie. Tytuły zaciekawiają, czasem bawią, całość jest dobrze napisana, pojawia się wiele pięknych obrazów czy rozsądnych myśli. Problem tkwi tylko w tym, że na dłuższą metę przestaję rozumieć, o czym czytam, o kim czytam, o jakim miejscu czytam, kto jest narratorem i co chce do całej historii wnieść. Wierzcie lub nie, do ostatniej strony myliłam imiona i nie zdążyłam połapać się we wzajemnych relacjach między większością postaci. I oczywiście - gdyby autor nie zdradził faktu, który powinien stanowić największe zaskoczenie, już na pierwszych stronach, miałabym pewnie lepszą zabawę. Nie bardzo wiem, jak "Żony mojego ojca" ocenić. Naprawdę lubię i cenię tę powieść, a równocześnie zdenerwował mnie chaos, który kryje. Postawię na połowę ilości gwiazdek, choć w tym przypadku wydają mi się nieodpowiednią miarą.