Czesław Łapicz

Jest profesorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, kierownikiem Zakładu Komparatystyki Słowiańskiej Instytutu Filologii Słowiańskiej. Jego zainteresowania naukowe dotyczą głównie języków i gwar słowiańskich (zwłaszcza polskich i białoruskich)oraz ich wzajemnych relacji systemowych i historycznych. Jest autorem, współautorem oraz redaktorem kilkudziesięciu prac naukowych. Prowadzi zajęcia dydaktyczne z przedmiotów diachronicznych ze studentami polonistyki oraz kierunków slawistycznych (Język staro-cerkiewno-słowiański. wyd.III poszerzone, Wydawnictwo Naukowe UMK,Toruń 2008 (we współautorstwie z Teresą Friedelówną). Opublikował także około100 artykułów i rozpraw z zakresu komparatystyki słowiańskiej oraz kitabistyki. Prowadzi badania nad piśmiennictwem Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego, zwłaszcza nad kitabami (Kitab Tatarów litewsko-polskich. Paleografia. Grafia. Język. Toruń 1986; Klucz do raju. Księga Tatarów litewsko-polskich z XVIII wieku w przekładzie i opracowaniu Henryka Jankowskiego i Czesława Łapicza, Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 2000) oraz tefsirami [Najstarszy polski przekład Koranu (tefsir muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego z1788roku na tle polskich przekładów świętej Księgi islamu. Studium filologiczno-historyczne) - w ostatniej fazie przygotowawczej]. Interesuje się także teolingwistyką (Chrestomatia teolingwistyczna, pod red. Aleksandra K. Gadomskiego i Czesława Łapicza, Symferopol,2009 r.).