Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Z piątku niedziela" to opisany rok z życia Zabłocia i jego mieszkańców. Zabłocie to zacofana, brudna, zaniedbana wieś. Ludzie nie dbają o dobro wspólne, żyją w konfliktach, zabobonach i plotkach. Wszystko się zmienia, gdy do szkoły podstawowej przyjeżdża nowy nauczyciel, Rajewski. Ma otwartą głowę i dobre podejście do uczniów. Szybko zdobywa ich zaufanie i kieruje młodzież na odpowiednią drogę. Główną osią fabularną są perypetie paczki kolegów: Janka, Kuby, Zygmunta i Wacka. Powieść zaczyna się w ostatni dzień wakacji. Następnego dnia chłopcy rozpoczynają naukę w VIII klasie. Muszą podjąć decyzję, co dalej. Każdy chce iść do miasta. Widzą marazm wsi i nędzę, jaka ich tam czeka. Janek postanawia to zmienić. Fortelem, jakim jest kradzież ojcu pieniędzy, propaguje wśród kolegów atuty wsi. Zakładają zastęp harcerski, czyszczą wieś z zalegających śmieci. Jankowi udaje się załatwić sadzonki krzewów i drzew, by Zabłocie zazielenić. Wreszcie chłopcy kopią dren i samodzielnie osuszają bagno. Rewolucjonizują wieś, pokazując, że ciężką pracą można zdziałać wiele. "Z piątku niedziela" to niby powieść młodzieżowa, ale to raczej produkcyjniak dla starszej młodzieży i dorosłych. Język Barei (to nie ten wielki reżyser, zbieżność nazwisk przypadkowa!) bywa momentami niezrozumiały, archaiczny, jakby gwarowy. Niemniej jako typowy produkcyjniak, jako apoteoza socjalistycznej pracy - książka całkiem udana.