Pierre de Marivaux

Francuski pisarz i dramaturg urodzony w Paryżu. Uważany za najwybitniejszego dramaturga francuskiego XVIII wieku. Pisał komedie dla Comédie-Française i Comédie-Italienne w Paryżu. Najważniejsze z jego dzieł to: Igraszki trafu i miłości (Le Jeu de l'Amour et du Hasard) i Les Fausses Confidences. Opublikował też wiele esejów oraz niedokończone powieści Życie Marianny oraz Kariera wieśniaka.

Jego ojciec był normandczykiem i finansistą o nazwisku Carlet (zmienił je potem na Chamblain, a jeszcze później na Marivaux). Mieszkał z rodziną w Limoges i Riom w Owernii, gdzie kierował mennicą.

Marivaux miał napisać swą pierwszą komedię Père prudent et equitable w wieku 18 lat, choć nie opublikował jej aż do roku 1712, gdy miał lat 24. Z początku interesowała go przede wszystkim powieść. Od 1713 do 1715 napisał trzy: Effets surprenants de la sympathie; La Voiture embourbée, i jedną książkę o trzech tytułach: Pharsamon, Les Folies romanesques i Le Don Quichotte moderne. Są one inspirowane hiszpańską literaturą pikarejską i barokową heroiczną literaturą francuską.

Parodiował Homera, biorąc przykład z Antoine Houdar de la Motte, mistrza paradoksu. Przyjaźń z nim otworzyła przed Marivaux podwoje najważniejszej ówczesnej gazety francuskiej Mercure de France, zaczął pisać do niej artykuły w 1717 roku. Artykuły zdradzały już pierwsze oznaki tzw. marivaudage, charakterystycznej dynamiki dialogów postaci ze sztuk Marivaux.

Wczesne lata dwudzieste to ważny okres w życiu Marivaux; napisał wówczas komedię (szczątkowo zachowaną) L'Amour et la vérité, inną komedię Arlequin poli par l'amour i tragedię, która nie odniosła sukcesu, pod tytułem Annibal (druk 1737). W roku 1721 poślubił pannę Martin, która wkrótce zmarła. Stracił też swe oszczędności w spekulacjach związanych z "planem Missisipi". Odtąd mógł się utrzymywać tylko z tego, co napisał.

Marivaux miał związki z najlepszymi teatrami: tragedię Annibal wystawiono w Comédie-Française, a komedię Arlequin poli w Comédie-Italienne. Udało mu się też założyć własną gazetę Spectateur Français, której był jedynym autorem. Wydawał ją przez dwa lata, w końcu zaprzestał, ponieważ nie umiał pracować systematycznie.

Marivaux napisał od 30 do 40 dramatów, z których najlepsze to Surprise de l'amour (1722),Triomphe de Plutus (1728),Igraszki trafu i miłości (1730),Les Fausses confidences (1737),wszystkie wystawione w Comédie-Italienne, Le Legs (1736) - w Comédie-Française. W przerwach powracał do dziennikarstwa. L'Indigent philosophe pojawił się po raz pierwszy w roku 1727, a Le Cabinet du philosophe w 1734. Oba periodyki jednak upadły z tego samego powodu co Spectateur Français.

W roku 1731 Marivaux opublikował pierwsze dwie części powieści Życie Marianny. W sumie w ciągu wielu lat wydał 11 części, lecz nigdy jej nie ukończył. W roku 1735 wydał Karierę wieśniaka (tej również nie ukończył). Marivaux został członkiem Académie française w roku 1742. Przez następne 20 lat pisywał do Mercure, pisał dramaty i refleksje.