Cecilia Gatto Trocchi

W opisie WAM-owskiej serii "Mała Biblioteka Religii" czytamy: "Celem tej serii jest dostarczenie rzetelnej, podstawowej wiedzy na temat różnych religii, jak i przedstawienie zasadniczych elementów potrzebnych do konfrontacji poszczególnych tradycji religijnych z chrześcijaństwem. Przy tym ostatnim zabiegu nie kieruje nami żaden duch apologetyczny ani tym bardziej chęć ukazania hierarchii religii". Niestety, po przeczytaniu "Nowych ruchów religijnych" odnoszę wrażenie, że zapomniano o celu przyświecającym tej serii. Autorka nie wykazała choćby najmniejszej chęci na zrozumienie i rzetelne przedstawienie NRR. Widać to szczególnie w używanym przez nią języku (wybitnie wartościującym, a niekiedy nawet prześmiewczym). A zatem, celem książki nie jest poznanie i zrozumienie NRR, a ostrzeżenie przed niebezpieczeństwami "sekciarstwa". Oczywiście słowo "sekta" ma tu od razu negatywny wydźwięk, choć po antropolożce kulturowej można by spodziewać się czegoś zgoła innego (lub choć jakiekolwiek uzasadnienia). Mogę się zgodzić, iż pozycje książkowe, demaskujące niebezpieczeństwa NRR, są potrzebne, nie jestem jednak przekonana czy w tej właśnie serii, pod takim tytułem i napisane w taki sposób... Żałuję tym samym, iż Wydawnictwo WAM nie poprosiło np. prof. Szyjewskiego o zajęcie się tym tematem. Jego opracowanie NRR w "Etnologii religii" jest z pewnością bardziej kompetentne, choć nie obejmuje zagadnień poruszanych w książce Trocchi: scjentologii, neohinduistycznych ruchów (Sai Baba, Osho),kultu UFO itd. Jeden z bardziej gorszących wątków w niniejszej książce (pomijam tu "satanistyczny" zespół Led Zeppelin) to absolutny brak zrozumienia dla kultów orgiastycznych. Wszystko, co związane z seksualnością, jest złe i niebezpieczne. Rozumiem założenie serii: konfrontacja z chrześcijaństwem, ale jestem zdania, iż autorka prezentuje bardzo zamknięte i stereotypowe rozumienie tego, co chrześcijańskie... Inną sprawa jest tłumaczenie, o którym mogę powiedzieć tylko jedno: niekompetentne. Gdy zamiast "odmiennych stanów świadomości", pojawiają się "nienormalne stany świadomości", czytelnik zaczyna się zastanawiać, czy na pewno powinien kontynuować swą przygodę z książką. Możliwym jest, iż sama autorka użyła takiego właśnie sformułowania, ale biorąc pod uwagę, że jest to wykładowczyni antropologii kulturowej, może naiwnie, ale wolę obwinić o to tłumacza... (Poza tym dobry tłumacz zaznacza i poprawia błędy, od tego wszak są przypisy) I dla jasności: "Małą Bibliotekę Religii" uważam, za bardzo potrzebną i solidną serię. Jednak zaczynam mieć podejrzenie (na razie tylko podejrzenie),iż pozycje zagranicznych autorów są dużo słabsze od tych polskich. Ale to się jeszcze okaże.