Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa pozycja. Prawdopodobnie jedyna wydana, w polskim języku książka o najpotężniejszych schronach bojowych niemieckich U-Bootów. Autor pisze o schronach, które znajdowały się w następujących krajach: Norwegia, Niemcy, Francja. Najsłynniejsze schrony znajdują się we Francji na Zachodnim Wybrzeżu (które kiedyś zwiedzałem, nie udało się wejść do wszystkich) - są to: Brest, Lorient (największa),Saint Nazaire, La Rochelle (La Pallice) znana z filmu "Das Boot" ("Okręt" - Wolfganga Petersena) oraz Bordeaux (marynarze musieli pokonać 96 km odcinek Żyrondy). Bardzo ciekawy opis budowy wszystkich baz przez Organizację Todta, z niesamowitymi opisami jak te ściany i sufity schronów bojowych były budowane. Co ciekawe w budowie tych schronów pomagali sami Francuzi czy Hiszpanie. W trakcie budowy praktycznie nie było sabotaży. Niektóre schrony powstały w rekordowo szybkim czasie. Schrony w Breście zostały zbudowane w 500 dni! Schrony miały ponad 17 m wysokości!, dochodziły do długości ponad 400 m! Sam sufit miał ponad 6-7 m zbrojonego betonu. Na suficie Niemcy budowali specjalne płyty (żeby sufit nie był gładki),które miały utrudnić bombardowanie alianckich samolotów. Chodziło, żeby bomby odbijały się od nierówności i spadały do morza. W sufitach były tzw. "komory bombowe" - kiedy bomba przebiła pierwszą część sufitu, wpadała do "komory" wysokiej na 2 m i zazwyczaj eksplodowała w "komorze", pod którą, było jeszcze 4 m zbrojonego betonu do przebicia! Alianci bombardowali schrony wielkimi bombami "Tallboy" (5.340 kg!) oraz "Grand Slam" (9.979 kg!),które zostały zaprojektowane przez inżyniera aeronautyki Barnesa Wallisa. Jedynym samolotem, który mógł unieść tak ciężką bombę jak "Grand Slam" był Avro Lancaster w wersji B. Mk I (Special). Nigdy żaden U-Boot nie został zatopiony w schronie bojowym w czasie nalotu bombowego! Jest też opis Rajdu na Saint-Nazaire (Operacja "Chariot") przeprowadzonej 28 marca 1942 roku, której celem było zatopienie suchego doku "Normandie" (był w stanie udźwignąć dwa okręty takie jak "Bismarck" i "Tirpitz") przez niszczyciel HMS "Campbeltown". Po tym ataku GAdm. Doenitz dostał rozkaz od Hitlera przeniesienia się z Kernevel k. Lorient do Paryża. Autor jest z pochodzenia Niemcem i niestety jest też kilka "kwiatków" w tekście, które zostały zauważone przez tłumacza. Pisze np., że Niemcy strasznie cierpieli, kiedy Alianci bombardowali ich miasta, tak jakby zapomniał, kto wojnę wywołał itp. Książka warta przeczytania, żeby nie te kilka "kwiatków", moja ocena byłaby wyższa. Moja ocena: 7.0 P.S. Zwiedzałem Lorient (widziałem dom GAdm. Doenitza - z zewnątrz),Saint-Nazaire razem z suchym dokiem "Normandie" oraz Bordeaux. Nie udało mi się zwiedzić bazy w Breście (3 tygodnie wcześniej trzeba się umówić i tej filmowej w La Rochelle (La Pallice). Schrony robią NIESAMOWITE wrażenie i warto je zobaczyć! P.S. 2: Dzięki moim kolegom, kilkanaście dni temu zobaczyłem schron bojowy U-Bootów "Valentin" w Bremie, w którym okręty podwodne były remontowane. Jest tam bezpłatne muzeum, którego zwiedzanie polecam!