Joanna Litwinek

Ten skądinąd interesujący zbiór reportaży z okresu PRL-u cierpi z powodu dość niejasnego kryterium doboru tekstów. Wszystkie poruszają ciekawe zagadnienia z życia codziennego rodaków na przestrzeni kilku dekad, jakkolwiek sama jakość tekstów pozostawia - przymierzając do współczesnych standardów - wiele do życzenia. W wielu reportażach może razić niedzisiejszy sposób patrzenia na pewne zjawiska kulturowe, społeczne czy socjologiczne. Brak politycznej poprawności można, co prawda, uznać za swego rodzaju zaletę - co innego jednak, kiedy w większości przypadków "nieskrępowane" poglądy autorów wypadają bardzo ostentacyjnie. Ponadto, wiele tekstów aż się prosi o jakiś komentarz z innej - współczesnej - perspektywy. Życzyłbym sobie, aby autorowi kompilacji bardziej "się chciało" i postarał się odszukać bohaterów opisywanych tu ludzkich perypetii i dramatów "po latach". Ogromnie ciekawią mnie bowiem dalsze losy - które w większości reportaży sprawiają wrażanie gwałtownie urwanych - ludzi, których historie okupowały kiedyś pierwsze strony gazet. Refleksją, jaka nasuwa się po przeczytaniu wzruszających, szokujących i - czasem - zwyczajnie zabawnych historii, jest myśl o tym, że pomimo różnych czasów i obyczajów ludzie wciąż przeżywają podobne radości i dramaty, borykają się z tymi samymi problemami i pragną tego samego. Nic szczególnie odkrywczego, ale wbrew pozorom niewiele rzeczy się zmienia.