Israel Zamir

Urodził się w Leocinie w 1902 roku, dzieciństwo i młodość spędził w Warszawie na ulicy Krochmalnej, która jak sam mówił przewijała się nieprzerwanie w jego utworach: "Wracam do Krochmalnej w tym, o czym piszę. Pamiętam każdy najmniejszy róg i wszystkie osoby. Myślę, że tak jak inni są opanowani gorączką złota, które Bóg stworzył miliardy lat temu, tak ja wykopuję swoje literackie złoto na tej ulicy". Przez kilka lata wraz z matką mieszkał w jej rodzinnym Biłgoraju, tradycyjnym polskim sztetl. Klimat żydowskich miasteczek i ich społeczności można znaleźć w późniejszych jego utworach. Zadebiutował w 1925 roku krótkim opowiadaniem Na starość na łamach żydowskiego pisma Literarische Bleter. Przez długi okres pisał wiele utworów do szuflady, które formowały jego styl i charakter późniejszych dzieł. Po dojściu Hitlera do władzy wyjechał do Nowego Jorku. Był to trudny okres w jego życiu, mimo pomocy brata, który mieszkał już w Nowym Jorku, Isaac nie mógł się odnaleźć w nowej rzeczywistości, przeżywał kryzys twórczy i tęsknił za Polską. Jego syn Izrael wspominał: "On patrzył na Broadway, ale widział Marszałkowską. Wyjechał z Polski w sensie fizycznym, ale nie uczuciowo. Większość ludzi, o których pisze, pochodzi z Polski. Dla niego Polska była więcej niż krajem rodzinnym". W 1958 roku ukazał się jego najsłynniejszy utwór "Sztukmistrz z Lublina". Mniej więcej do połowy lat pięćdziesiąty Singer znany był tylko w kręgu żydowskim, światową sławę zyskał dopiero gdy jego utwory zaczęto tłumaczyć na język angielski. Zapytany kiedyś, dlaczego tworzy w martwym języku, którego prawie wszyscy znający go ludzie zginęli w Holokauście, odpowiedział: "Ja wierzę w zmartwychwstanie. Kiedy zmartwychwstaną miliony ludzi mówiących w jidysz, zapytają, co jest w ich języku do przeczytania". Więcej na: http://litera-toura.blogspot.com/2013/01/singer.html