Zdeněk Pluhař

Postanowiłam przeczytać coś z literatury wschodniej i upatrzyłam sobie tą pozycje ponieważ zainteresował mnie opis na okładce. Książka wprowadza nas w świat i życie osób starszych, mieszkających w domu spokojnej starości . I ... Niestety fabuła marze się i ciągnie dosłownie jak życie w takim miejscu. Totalna stagnacja. Autor chce uzmysłowić czytelnikowi iż pomimo mijającego czasu i upływających lat, nadal można marzyć i wierzyć . Chcieć dokonać czegoś wielkiego i kochać. Jednocześnie wiek nie zdejmuje z nas ciężaru rozczarowań. Przyciężkawa i źle nastrajająca książka.