Janina Siwkowska

Niezwykle ciepło wspominam czasy, gdy czytałam tę książkę, mając lat 10, może 11. Nie jest to jednak absolutnie książka dla dzieci- po prostu od dziecka zwierzęta ogromnie mnie interesowały i dużo czytałam na ich temat. Autorka opisuje swoje losy podczas wojny, gdy opiekowała się grupką żółwi, nie raz ratowanych w tragicznych okolicznościach. Oczywiście oprócz perypetii związanych z pupilami w książce znajdziemy także swoisty pamiętnik Polki, która musiała żyć pod niemiecką okupacją i jak to bywa w literaturze związanej z tym strasznym okresem, tutaj także mamy nakreślone tło historyczne (na które, jako dziecko, zwracałam mniejszą uwagę niż robiłabym to teraz). Książka o tyle nietypowa, że nie o wojnie, a jednak wojna jest wszechobecna- nawet jeśli chodzi o żółwie, którym Autorka właściwie poświęciła życie, to i one przeżywają tę wojnę na swój sposób- jest zagrożenie bombardowniem- żółwie nie wyjdą na skwerek i tego dnia (znów) nic nie zjedzą... Szczególnie pamiętam historię żółwia który miał pęknięty karapaks (wszystkie zwierzęta były ratowane z różnych opresji, wtedy nie było luksusu posiadania żółwia jako pupila- najczęściej sprzedawane były na zupę). Zamierzam jeszcze raz przeczytać tę książkę, tym bardziej, że dzięki znajomym z portalu mam ją w swojej biblioteczce. Gorąco ją polecam wszystkim miłośnikom zwierząt.