Argentyński działacz, intelektualista, pisarz, mąż stanu i siódmy prezydent Argentyny. Jego pisarstwo obejmowało szeroką gamę gatunków i tematów, od dziennikarstwa do autobiografii, do filozofii politycznej i historii. Był członkiem grupy intelektualistów, znanej jako "Pokolenie 1837", która miała wielki wpływ na Argentynę XIX wieku. Był szczególnie skoncentrowany na sprawach związanych z edukacją i miał również istotny wpływ na literaturę regionu.
Sarmiento dorastał w biednej, ale politycznie aktywnej rodzinie, która znacznie utorowała drogę do jego przyszłych osiągnięć. W latach 1843 i 1850 był często na emigracji, i pisał w Chile i w Argentynie. Jego największym literackim osiągnięciem było "Facundo", krytyka Juan Manuel de Rosas, którą Sarmiento napisał pracując w gazecie "El Progreso" podczas emigracji w Chile. Książka przyniosła mu znacznie więcej niż tylko literackie uznanie; skoncentrował swoje wysiłki i energię na walce z dyktaturą, w szczególności z Rosas i przeciwstawiał oświeconej Europie - światu, w jego oczach, demokracji, pomocy socjalnej i cenionej myśli intelektualnej - barbarzyństwo gaucho, a zwłaszcza caudillo, bezlitosnych siłaczy Argentyny XIX wieku.
Podczas prezydentury w Argentyny w 1868/74, Sarmiento bronił myśli intelektualnej, w tym edukacji dzieci i kobiet i demokracji w Ameryce Łacińskiej. Skorzystał z możliwości modernizacji i rozwoju systemów kolejowych, systemu pocztowego i kompleksowego systemu edukacji. Spędził wiele lat na stanowiskach ministerialnych na poziomie federalnym i stanowym, gdy wyjechał za granicę i badaniu innych systemów edukacji.
Sarmiento zmarł w Asunción w Paragwaju, w wieku 77 lat na atak serca. Pochowany został w Buenos Aires. Dzisiaj jest szanowany jako innowator i pisarz polityczny.
Patronat LC
