Ula Cicha

Wiek dojrzewania to jeden z ciekawszych okresów w życiu. Jest on piękny - bo czujemy się jakby rosły nam skrzydła i wydaje się, że mamy świat u stóp, ale i trudny, bo nagle zmienia nam się totalnie punkt widzenia, dorastamy i inaczej odbieramy świat wokół nas. Mając naście lat wielu z nas chętnie pisze pamiętniki. Kiedyś, w okresie mojej młodości spisywano je tradycyjnie w jakimś zeszycie czy notesie. Dziś w dobie internetu jak grzyby po deszczu powstają blogi. Jeśli chcecie poznać pewną młodą damę, która również jest blogerką zapraszam do lektury debiutanckiej powieści Uli Cichy. Młoda pisarka, urodzona w 1991 roku główną bohaterką swojej pierwszej powieści uczyniła Amandę - dziewczynę mieszkająca w Poznaniu i mającą 16 lat. To taki przełomowy moment w życiu, bo Amanda kończy gimnazjum i dostaje się do wymarzonego liceum. Kim jest ta nastolatka ? To dziewczyna o ciekawej osobowości, młodsza siostra dwóch braci Ariela i Martyna, a przede wszystkim fanka zespołu Tokio Hotel. Jej najlepsza przyjaciółka i sąsiadka z bloku Karolina również podziela jej muzyczne pasje. Obie podkochują się platonicznie w członkach ukochanego zespołu, same próbują założyć zespół o nazwie KamAn. Dziewczyny przeżywają swe pierwsze miłosne uniesienia i w realu. Amanda z Radkiem i Patrykiem , a Karolina z bratem swej przyjaciółki. Jeśli chcecie poznać perypetie Amandy, jej rodziny i przyjaciół, jeśli chcecie towarzyszyć jej na pożegnalnym balu gimnazjalnym i obfitujących w przeróżne wydarzenia wakacjach zachęcam do przeczytania książki. Jest ona napisana w sposób dość oryginalny, bo składa się z trzecioosobowej narracji, wpisów z internetowego bloga i zapisów rozmów na komunikatorze GG. A sama Amanda to tylko z pozoru taka zwyczajna nastolatka. Wiele zdarzeń ją spotyka w czasie owego lata , przeżywa rozstanie rodziców, wspaniałe urodziny, zawód miłosny , wypadek i śmierć koleżanki . Postać Amandy jest wykreowana w sposób bardzo realistyczny - dziewczyna nie jest ideałem, ma swoje wady i zalety, osobiście ją polubiłam. Bo gdzieś tam przypominała nieco mnie z tego okresu. Odebrałam tę powieść jako taki powrót do przeszłości. Czytając odkopałam wiele wspomnień z okresu swojej młodości i nastu lat. Oszem były nieco inne czasy, ale wiele problemów się nie zmieniło. Lekturę czyta się dobrze i szybko, można przy niej odpocząć się zrelaksować. A odnośnie Tokio Hotel - z ręką na sercu przyznaję, że wcześniej nie znałam ani jednej ich piosenki. Dzięki lekturze z ciekawości odsłuchałam co nieco na YouTube i cóż nie powaliła mnie ta muzyka na kolana, ale najgorsza nie jest. To książka zatem nie tylko dla zagorzałych fanów tej grupy. Ciekawa pozycja nie tylko dla młodzieży .