Ōta Shōgo

Japoński twórca teatralny.
Urodził się w Jinan w Chinach i mieszkał w Pekinie aż do wyzwolenia go spod okupacji chińskiej po drugiej wojnie.
Studiował politologię na uniwersytecie Gakushūin w Tokio i w latach 60-tych był aktywny w protestach politycznych i działaniach teatralnych. W 1962r. opuścił uniwersytet bez uzyskania dyplomu.

Jego karierę można podzielić na 3 etapy. Pierwszy i najkrótszy 1962-1968: pracował w nurcie new shingeki (nowy dramat) ale nie był zadowolony z jakości tego, co powstawało.

W czasie drugiego okresu 1968-1988 Ōta awansował na główną postać angura (podziemnej) kontrkultury zwłaszcza w Tenkei Theatre Company (Gekidan Tenkei Gekijō, Theatre of Transformation). W 1970 został dyrektorem, dramaturgiem i głową Tenkei Theatre; wyprodukował 21 przedstawień. 　

To dzięki jego współpracy z członkami grupy że znalazł swój teatr rozdzielenia. W 1977 roku wyprodukował inspirowana teatrem nō sztukę "Tale of Komachi Told by the Wind" (Komachi fūden),która przedstawiła wstrząsający sposób korzystania z milczenia i bezruchu, za którą zdobył prestiżową nagrodę Dramat Kishida. W 1981 roku wyprodukował Water Station (Mizu nie eki),przełomową sztukę, która uosabiała rozdział, a za jej wykonanie jego grupa otrzymała Kinokuniya Theatre Award w kategorii grupy. Ōta zabrał Tenkei Teatr na międzynarodowe tournee z "he Tale of Komachi Told by the Wind and The Water Station" do wielu miejsc w Europie, Ameryce Północnej, Australii i Korei. W 1988 rozwiązał firmę z powodów finansowych, w kilka lat póżniej przenieśli się do T2 Studio w zachodnim Tokio.

W trzecim okresie od 1990 do 2007, Ota był aktywny jako niezależny artysta, wspierający nie tylko własnych, ale także inne prace eksperymentalne oraz krytykiem. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego Fujisawa Civic Theatre w Prefekturze Kanagawa w latach 1990 i 2000, jak i wiceprezesa Japońskiego Stowarzyszenia Dramaturgów od 1992 do 2002 roku. Był także adiunktem w Kinki University 1994 / 98, a później przewodniczącym Theatre Departament na Kyoto University of Art and Design i redaktorem naczelnym jego pisma Performing Arts.