Adam Hlobus (właśc. Uładzimir Adamczyk) — białoruski pisarz, artysta, wydawca, urodził się 29 września 1958 w Dzierżyńsku (Kajdanowo). W 1977 roku ukończył mińską artystyczną uczelnię, a w 1983 roku Białoruski teatralno-artystyczny uniwersytet. Pracował jako artysta, restaurator, redaktor.

Zajmuje się działalnością wydawniczą (wydawnictwo „Suczasny literatar”). Jest członkiem Związku pisarzy Białorusi od 1989 roku.

Hlobus – postać znacząca nowej sytuacji literackiej, która wskazała kierunek zmian w kulturze narodowej Białorusi w połowie lat 80-tych.

Jeden z założycieli towarzystwa młodych literatów „Tutejsi”, które okazało się inicjatorem odrodzenia białoruskiej literatury.

Adam Hlobus – jest autorem ponad dwudziestu książek, miedzy innymi: „Park” (1988),„Adzinota na stadyjonie” (1989),„Śmierć – mużczyna” (1992),„Damawikaneron” (1994),„Tolki nie kazy majej mamie” (1995),„Kojdanawa” (1997).

Opowieści i opowiadania Adama Hlobusa były tłumaczone i wydawane w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Słowenii, Czechach. W oddzielnym wydaniu jego proza wyszła w Polsce i Rosji „Demonokameron” (1993) i „Piarewaratni” (1991).

Jak stwierdził sam Hlobus, jest pierwszym autorem, który w białoruskiej literaturze zajął się erotyką i stał się swoistym pionierem w tej dziedzinie.