Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Stuck Rubber Baby” to jest niewątpliwie jedna z najlepszych powieści graficznych i trudno będzie w przyszłości znaleźć coś, co utrzyma ten wysoki poziom. To historia o odkrywaniu siebie samego, swojego ja, próba zmierzenia się ze sobą samym w bardzo niesprzyjających okolicznościach polityczno-społecznych lat 60 XX wieku. Główny bohater, Toland Polk przez wiele lat walczył ze swoją własną orientacją seksualną, próbując ukryć ją pod niekończącą się liczbą mniej lub bardziej erotycznych gazet z roznegliżowanymi paniami. Jak iście freudowski bohater wyparł pewną treść ze swojej świadomości do przedświadomości, próbując żyć zgodnie z wyznaczonymi sobie zasadami. Jednak to wszystko wraca do niego w momencie gdy w wyniku kilku niczego nie zapowiadających spotkań i wizyt w kilku nieoczekiwanych miejscach poddaje pod wątpliwość wszystko to, co dotychczas stanowiło jego fasadę. Fasadę, która powoli zaczyna się kruszyć i sypać. Howard Cruse w mistrzowski sposób przedstawił trudną historie bohatera powieści na tle bardzo burzliwych lat 60 XX wieku, przeplatając te wątki i łącząc je. Dzięki temu uzyskaliśmy pełniejszy obraz, który nie stara się nam w sposób dokumentalny przedstawić trudne życie osób czarnoskórych i homoseksualnych w latach 60 XX, a sprowadza fabułę do historii jednostki z własnymi problemami i trudami, która oprócz tego angażuje się jeszcze w trudy i problemy społeczności, w której przyszło jej żyć. Dzięki temu właśnie historia jest taka angażująca i porywająca, wciąga czytelnika od samego początku i pozostawia z uczuciem pustki gdy tylko skończy czytać. Bardzo ciekawym i trafionym zabiegiem jest to, że historia ta jest opowiadana przez głównego bohatera po kilkudziesięciu latach od wydarzeń stanowiących główną oś fabularna powieści. Zapewnia nam to możliwości uzyskania również paru szczątkowych informacji o dalszych losach bohaterów i tego gdzie się teraz znajdują. Przede wszystkim jednak pozwala to na jeszcze mocniejsze podkreślenie dramatycznych momentów powieści, kiedy widzimy ze główny bohater kilkadziesiąt lat do przodu nadal przeżywa te chwile i nie potrafi się z nimi pogodzić. Największy problem mialem z kreską autora. Pomimo tego iż w miarę przyzwyczaiłem się do niej, to w pewnych sytuacjach wydawała mi się ona po prostu dziwna i nienaturalna. Mimo to, powieść zasłużyła na pełna piątkę, bo jest po prostu wybitna i nawet jeżeli nie interesujecie się komiksami, to warto po nią sięgnąć dla samej fabuły.