José Revueltas

"Karcer" to krótka historia trzech osadzonych w meksykańskim więzieniu mężczyzn - Albino, Polonia i Cholernika. Historia to może za dużo powiedziane - wyrywek historii, koncentrujący się na próbie przemycenia do więzienia narkotyków. Gdy zna się polityczne tło i sytuację autora, trudno odbierać tę książkę w oderwaniu od tychże. Została napisana w więzieniu i jest obrazem więziennego życia obdzierającym z wszelkich masek ówczesny system penitencjarny. Nie wiadomo dlaczego głowni bohaterowie trafili za kratki, możliwe, że za nic. Ich myśli krążą wokół upragnionego narkotyku i kobiet, a autor bardzo dosadnie przedstawia frustrację poprzez obrazoburcze zachowania i reminiscencje seksualnych doznań, których są pozbawieni w sytuacji uwięzienia. Strażników więziennych autor porównuje do goryli, samych więźniów też uzwierzęca, ubierając ich tylko w najniższe popędy. Natomiast warsztat literacki Revueltasa trudno porównać do czegokolwiek. Może do pędzącego pociągu: zdania są bardzo wielokrotnie złożone i naszpikowane szczegółami do tego stopnia, że brakuje tchu, gdy dotrze się do końca któregokolwiek. Nie jest to oczywiście wadą - autor odwołuje się do wielu porównań, które dają nam ostateczny obraz danej sytuacji. Trudno tu mówić o nawiązywaniu się jakiejś emocjonalnej więzi między czytelnikiem a bohaterami, po prostu historia jest za krótka dla takich ekscesów, ale w bardzo realistyczny sposób pokazuje wpływ uwięzienia na zanikanie ludzkich odruchów, takich jak współczucie. Pierwsze zdanie dobrze oddaje atmosferę i obraz więzienia w oczach autora: to wielka klatka wypełniona gorylami, nie ludźmi.