Dariusz Okoń

,,Lubię nocną porę...sprzyja to refleksji. W samotności można znaleźć ukojenie, spełnienie swym pragnień, ale i trosk. Samotna wędrówka przez życie, choć niebezpieczna, to jednak jest taka prosta i niewymagająca. Bo któż z ludzi mnie lepiej zrozumie, jak nie ja sam? Mam już dość tego wszystkiego, co mnie otacza. Chcę się zamknąć w swym świecie i z niego nie wychodzić... Pragnę stworzyć swój mały światek, wysepkę, na której Faust chciał zbudować utopijną krainę. Nuży mnie to ciągłe zabieganie o marność dnia, nuży mnie to wszystko, gdy wiem, że nie zostało mi być może zbyt wiele od życia. Sam. Tak, jestem sam. Nie mam komu powiedzieć o swych problemach, nie mam nikogo, z kim mógłbym tak po prostu po przebywać, zmarnować nasz cenny czas na chwilę śmiechu i radości. Czym jest to wszystko, gdy ja sam nie wiem, kim jestem. Człowiekiem? Każdy z nas nim jest.

,,Lubię nocną porę...sprzyja to refleksji. W samotności można znaleźć ukojenie, spełnienie swym pragnień, ale i trosk. Samotna wędrówka prze...

... I dziwna nostalgia dziś gra wewnątrz mnie samego... Problemy to problemy, ale czy psychika może być aż tak słaba? Czy to wszystko to może być prawda, czy tylko chwilowy stan umysłu? Dlaczego cierpienie tak boli? I staram się doszukiwać sensu w najmniejszych rzeczach, w moich problemach wyjścia z opresji... Boże, dopomóż mi! - mój umysł skłania się ku Przedwiecznemu Stwórcy.

... I dziwna nostalgia dziś gra wewnątrz mnie samego... Problemy to problemy, ale czy psychika może być aż tak słaba? Czy to wszystko to moż...

Co za ironia – najmniej zawsze szanujemy tych, którym tyle zawdzięczamy. Tę prawdę niestety dopiero poznajemy po śmierci takich ludzi pogardzonych i odrzuconych(...)

Co za ironia – najmniej zawsze szanujemy tych, którym tyle zawdzięczamy. Tę prawdę niestety dopiero poznajemy po śmierci takich ludzi pogard...