Magdalena Kamińska

JAKIŚ POTWÓR TU NADCHODZI... Książka Magdaleny Kamińskiej to monografia filmowego horroru, prezentująca uporządkowany chronologicznie zarys jego historii w perspektywie kulturoznawczej. Pięknie wydana, cieszy nie tylko oko, zawiera bowiem bardzo ciekawe i profesjonalne omówienie rozwoju kina grozy. Dla autorki fabularne centrum opowieści niesamowitej stanowi sytuacja antycudu, czyli konfliktogennej interakcji człowieka z bytem nadprzyrodzonym, która wywołuje w nas głęboki lęk o podłożu egzystencjalnym. Prościej mówiąc, chodzi tu o schemat „człowiek vs. potwór”, gdzie zagrożony człowiek najpierw robi ze strachu w gacie, a następnie kombinuje, jak wyjść z tego starcia w jednym kawałku. Dlatego opowieść niesamowita „pobudza do tworzenia taktyk i strategii radzenia sobie w życiu codziennym z zagadnieniami życia, śmierci oraz tego, co po nich i pomiędzy nimi”. (...) W przeciwieństwie do nastolatków, my, dorośli, nie lubimy przyznawać się do tego, że oglądamy horrory. Jest to dla nas dość wstydliwe. Horrory nie są gatunkiem traktowanym poważnie – autorka mówi nawet o ich „gettoizacji”, czyli spychaniu do izolowanej niszy. Recenzując książkę Andrzeja Kołodyńskiego „Film grozy” (Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1970),Wisława Szymborska (“Wszystkie lektury nadobowiązkowe”) skomentowała to w charakterystyczny dla siebie, dowcipny sposób: „Odnoszę wrażenie, że sam autor nie jest pewien, czy ma tym gatunkiem gardzić, czy go podziwiać. Bardziej jednak skłania się do tezy, że to gatunek drugorzędny, obliczony na zaspokajanie gustów prymitywnych. Od tej pory będę musiała chodzić na te filmy ukradkiem, ubolewając nad niedorozwojem własnego umysłu. Ale jakże ukradkiem, kiedy na sali zawsze dwa tuziny znajomych po kryjomu przede mną?” (...) Na szczęście dla nas Magdalena Kamińska to prawdziwa fanka horroru filmowego, możemy więc jej książkę czytać z przyjemnością i bez kompleksów. Bardzo ciekawe jest również jej spojrzenie na horror na sposób kulturoznawczy, ukazujący ten gatunek jako spadkobiercę długiej linii opowieści niesamowitych, które rozprzestrzeniały się, przenikały i przechodziły liczne transformacje, nie zawsze udane. (...) „Upiór w kamerze” Magdaleny Kamińskiej to cenna monografia gatunku, którą polecić mogę nie tylko jego zagorzałym wielbicielom, lecz – z uwagi na erudycyjny charakter – wszystkim zainteresowanym historią kina. Zarówno dla osoby zorientowanej w temacie, jak i dla amatora będzie to ciekawa i wartościowa lektura. Piękne wydanie, ozdobione nastrojowymi rycinami, czyni z tej pozycji idealny prezent dla każdego miłośnika horroru. Fragmenty recenzji opublikowanej na blogu: https://zapiskinamarginesie.pl/2018/03/11/jakis-potwor-tu-nadchodzi/