Julian Radziewicz

Polski pedagog, publicysta, doktor habilitowany, profesor Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Specjalista w zakresie zastosowania dialogu pedagogicznego w praktyce, oraz w dziedzinie samorządności i demokracji szkolnej. Autor publikacji naukowych, recenzent i promotor prac doktorskich. Redaktor naczelny czasopisma pedagogicznego „Nasza Szkoła”. Członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.

Kawaler Orderu Uśmiechu, który odebrał z rąk Kanclerza Cezarego Leżeńskiego.

Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu z 1960 r. Był wykładowcą Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, kierownikiem Zakładu Pedeutologii, Prorektorem do Spraw Dydaktyki i Spraw Studenckich w latach 1991-1996, oraz wykładowcą Wydziału Pedagogiki Gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogiki. Współtwórca i wieloletni wykładowca Kolegium Edukacji Specjalnej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Długoletni pracownik naukowy Instytutu Badań Edukacyjnych w Warszawie, wicedyrektor placówki w latach 1990-1991 oraz członek Rady Naukowej.

W czasach stanu wojennego (od lutego 1982 r.) współpracował przy wydawaniu podziemnego pisma oświatowego "Tu Teraz” (pisał pod pseudonimami „Bartosz Pieczyski", „Sara Wołkowyska", „LODA U-KOS", „Redaktor naczelny"),a w 1985 r. założył czasopismo "Edukację i Dialog”, które ukazuje się do dziś. Podczas obrad Okrągłego Stołu był ekspertem strony społecznej przy podstoliku ds. młodzieży. Po wyborach w czerwcu 1989 r. był też redaktorem naczelnym czasopisma "Nowa Szkoła” (do grudnia 2000 r.).

Miesięcznik "Edukację i Dialog”, którego był redaktorem naczelnym do czerwca 2007 roku, wymyślił w czasach stanu wojennego, kiedy rozbite środowisko nauczycielskie próbował zjednoczyć wokół idei nowatorstwa pedagogicznego w praktycznym zastosowaniu. Był entuzjastą samorządu uczniowskiego oraz demokracji szkolnej, pedagogiem nie tylko z krwi, ale również z tzw. kośćcem. Po przełomie w 1989 r. oddał czasopismo pod skrzydła Społecznego Towarzystwa Oświatowego, z którym współpracował od początku istnienia tej organizacji jako doradca ds. dydaktyki. Jego artykuły na łamach „EiD” cieszyły się ogromnym powodzeniem wśród czytelników.