Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żółta, kieszonkowa książeczką licząca nieco ponad sto stron i zawierająca w sobie wiersze Mikołaja Sępa Szarzyńskiego. Na wykładach jego nazwisko obiło mi się o uszy, więc postanowiłem kupić sobie takie właśnie egzemplarz, by następnie móc go przeczytać, postarać się zrozumieć i jak najsolidniej zrecenzować. Nie wiem, czy można recenzować wiersze. Jeśli powie się o nic coś złego, zawsze znajdzie się ktoś, kto powie, że tak naprawdę recenzent nic z nich nie zrozumiał i są dla niego zbyt głębokie. Nie chcę oceniać poezji Szarzyńskiego. Ani epoki bądź obyczajów. Postaram się za to ocenić układ książeczki, czyli coś, co dla osoby kochającej poezję bądź potrzebującej dostępu do danych wierszy będzie najmniej istotne. I muszę rzec, że książeczka niezbyt przypadła mi do gustu. Układ tekstów jest w porządku – najpierw te religijne, później żałobne, na końcu erotyki. Są poukładane tematycznie. Przeszkadza mi jednak „Słowniczek wyrazów staropolskich” z przykładami typu: „w cale – tu: bezpiecznie”. Gdzie jest to „tu”? Po co wyjaśniać nieznajome wyrazy niemalże na końcu książki a nie w przypisach? To dla mnie niezrozumiałe. Podoba mi się jednak ostatni „rozdział” dzieła, a więc „Głosy o poezji Mikołaja Sępa Szarzyńskiego”. Mamy tam dostęp (z bibliografią!) do kilku wycinków z książek, które traktują o poecie. Rzecz bardzo przydatna i pouczająca. I to byłoby na tyle. Na pewno nie jest to dzieło, które poleciłbym młodym czytelnikom. Są to raczej niedzisiejsze, niezbyt wciągające wiersze, których nie czyta się dla przyjemności a po to, by poznać autora, epokę, styl… Zdarzyło się w książce trochę literówek. Okładka przypomina trochę modlitewnik. Poza tym nie mam nic do dodania. Po krótkim namyśle, osiem na dziesięć gwiazdek powinno być dobrą oceną.