Ewa Andrzejewska

"Raz do roku do Miasta przyjeżdża Jakub M. Zwykle na wiosnę (…) pojawia się na cmentarzu żydowskim. W płóciennym kapeluszu otwiera drzwi i zabiera się za porządki." Jakub M., dziś już starzec, wraca do grodu swej pamięci, miejsc, których nie ma. Chodzi po zmienionych ulicach, wskazując parasolem mikre pozostałości po tamtym świecie. W czasie urywanych rozmów z autorką krystalizuje się wizja barwnego, bogatego w różnorodność, żywego i intrygującego świata zaszłego: rabinów, bóżnic, chasydów, historii poszczególnych ludzkich losów. Wielkim atutem książki jest jej reporterski styl, poleganie na strzępkach ludzkiej pamięci, które nadają koloryt, powodują, że nabieramy wiary, iż opisywana historia miała miejsce, obdarzają ją znamionami autentyczności. Dzięki reportersko – poetyckiemu stylowi publikacji czytelnik również odczuwa ten niezwykły nastrój i z namysłem, powoli przechodzi przez kolejne strony książki, cały czas żałując, że jej koniec z każdą kartką jest bliższy. Dodatkowym atutem są fotografie kolaży, które stanowią część historii. Niedopowiedziane, niepokojące, mocno dopełniają historię Miasta.