Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Coraz więcej w moim księgozbiorze książek poświęconych macierzyństwu i opiece nad dziećmi (dlaczego się temu wcale nie dziwię?) i napiszę szczerze, że wciąż mi mało, bo uwielbiam poznawać różne ciekawe spojrzenia autorów na tak ważny dla mnie temat, jakim jest wychowanie. Ostatnio w moje ręce trafiła mała książeczka (liczy zaledwie 98 stron) pod wymownym tytułem „Jak być mamą?”, a że napisali ją doświadczeni psychologowie, musiałam ją przeczytać. Książka jest pierwszym tomikiem większej serii „Jak być…?” (teściową, tatą, itp.) i adresowana jest, jak łatwo się domyślić, do mam, które już teraz borykają się z macierzyństwem, dla tych, które dopiero zamierzają oddać się dzieciom i bezapelacyjnie do dużych dzieci, żeby przypomniały sobie, jak wiele zawdzięczają swoim matkom. A co ja, jako świeżo upieczona matka, myślę o tej książce? Szczerze napisawszy spodziewałam się czegoś znacznie więcej po panach psychologach (ja – miłośniczka psychologii różnej maści). Liczyłam na odpowiedź zawartą w tytule i niby ją dostałam, ale bardzo ogólną – znałam ją już od dawna. Nie zmienia to jednak faktu, że książeczkę czyta się niezwykle lekko – autorzy nie stronią od żartów i humoru, a to lubię. Dotykają bardzo sentymentalnych „miejsc” w psychice i odwołują się do uczuć czytelnika, jak chociażby opowiadając o swojej mamie, która byłą mistrzynią w robieniu zupy pomidorowej z kluskami (rzecz jasna ręcznie zagniatanymi na kuchennym stole – czujecie to? : ) ) Jednym słowem „Jak być mamą?” to zbiór krótkich tekstów przedstawiających niezbędne cechy, które powinny charakteryzować mamę – coś a la dekalog macierzyństwa, a wszystkie „przykazania” to świetny materiał powtórzeniowy. Dobrze mieć je wszystkie w jednym miejscu, pod ręką – na wszelki wypadek, gdybyśmy miały chwilę zwątpienia i bezsilności, gdyby dziecko nas rozzłościło, albo zadawało trudne pytania, albo nie daj Boże, przewróciło się. Kiedy czyta się tę książkę, ma się nieodparte wrażenie „wielkości” mamy. Zresztą, co tu dużo kryć – w końcu mama, to pierwsza osoba, którą dziecko spotyka w swoim życiu – przyznam, że dowartościowałam się po lekturze „Jak być mamą”. Niesamowicie spodobała mi się też historia boskiego stworzenia matki, którą przytaczają autorzy (za Bruno Ferrero) i myślę sobie, że jest wprost idealna do szkolnych przedstawień z okazji Dnia Matki. Dobry Bóg zdecydował, że stworzy… MATKĘ. Męczył się z tym już od sześciu dni, kiedy pojawił się przed Nim anioł i zapytał: - To na nią tracisz tak dużo czasu, tak? Bóg rzekł: - Owszem, ale czy przeczytałeś dokładnie to zarządzenie? Posłuchaj, ona musi nadawać się do mycia prania, lecz nie może być z plastiku… powinna składać się ze stu osiemdziesięciu części, z których każda musi być wymienialna… żywić się kawą i resztkami jedzenia z poprzedniego dnia… umieć pocałować w taki sposób, by wyleczyć wszystko - od bolącej skaleczonej nogi aż po złamane serce… no i musi mieć do pracy sześć par rąk. Anioł z niedowierzaniem potrząsnął głową: - Sześć par? - Tak! Ale cała trudność nie polega na rękach - rzekł dobry Bóg. Najbardziej skomplikowane są trzy pary oczu, które musi posiadać mama. - Tak dużo? Bóg przytaknął: -Jedna para, by widzieć wszystko przez zamknięte drzwi, zamiast pytać: „Dzieci, co tam wyprawiacie?”. Druga para ma być umieszczona z tyłu głowy, aby mogła widzieć to, czego nie powinna oglądać, ale o czym koniecznie musi wiedzieć. I jeszcze jedna para, żeby po kryjomu przesłać spojrzenie synowi, który wpadł w tarapaty: „Rozumiem to i kocham cię”. - Panie – rzekł anioł, kładąc Boga rękę na ramieniu – połóż się spać. Jutro te jest dzień - Nie mogę odparł Bóg a zresztą już prawie skończyłem. Udało mi się osiągnąć to, że sama zdrowieje, jeśli jest chora, że potrafi przygotować sobotnio-niedzielny obiad na sześć osób z pół kilograma mielonego misa oraz jest w stanie utrzyma pod prysznicem dziewięcioletniego chłopca. Anioł powoli obszedł ze wszystkich stron model matki, przyglądając mu się uważnie, a potem westchnął: - Jest zbyt delikatna. - Ale za to jaka odporna! – rzekł z zapałem Pan. - Zupełnie nie masz pojęcia o tym, co potrafi osiągnąć lub wytrzymać taka jedna mama. - Czy umie myśleć? - Nie tylko. Potrafi także zrobić najlepszy użytek z szarych komórek oraz dochodzić do kompromisów. Anioł pokiwał głową, podszedł do modelu matki przesunął palcem po jego policzku. - Tutaj coś przecieka – stwierdził. - Nic tutaj nie przecieka – uciął krótko Pan. - To łza. - A do czego to służy? - Wyraża radość, smutek, rozczarowanie, ból, samotność i dumę. -Jesteś genialny! – zawołał anioł. -Prawdę mówiąc, to nie ja umieściłem tutaj tę łzę - melancholijnie westchnął Bóg. Warto znaleźć miejsce dla „Jak być mamą” w swojej bibliotece. Warto – po prostu.