Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść wydana jako "klasycy radzieckiej sf" przez Stalker. Dość typowa dla lat 60-80 ubiegłego wieku. Fantastyka eksploracyjna, ciekawe pomysły na "obce roślinki". Ale jako całość, trochę "niedopracowana", w dodatku nie za bardzo zidentyfikowałem jakąś puentę. Można ją podzielić na dwie części, które mają ze sobą w sumie bardzo mało wspólnego - wydane jako dwa niezależne opowiadania, również by się broniło. Tym bardziej, że to co pomiędzy nimi, w sumie nijak do tego nie pasuje i to również na poziomie technicznym - wprowadza przyjaciela, z którym główny bohater najwyraźniej czasami mieszka (nie są gejami),ale obydwaj latają w podróże kosmiczne, więc są pod wpływem dylatacji czasu - ich wiek powinien regularnie się rozjeżdżać. Cały wątek nie ma praktycznie znaczenia dla żadnej z dwóch części powieści. Drugi błąd z kategorii "science" ma miejsce później - najpierw statek ląduje na planecie i bohater czeka, aż las wokół przestanie płonąć, bo zapalił się od płomieni z jego napędów rakietowych. Niewiele później znowu ląduje na planecie, tym razem w okolicy zamieszkałej przez ludzi - i tym razem już płomienie z jego napędów ... jakby ich w ogóle nie było. Książka nie jest zła, ale mogłaby być o wiele lepsza, bo całość fabuły prowadzi do: - ludzie walczą z obcymi, bo ci ich porywają i zmieniają - ale na końcu okazuje się, że ci obcy zmieniają tylko ludzi chorych (w pewien sposób) - po prostu próbują im pomóc, tylko zgodnie z własnym podejściem. To byłby bardzo fany punkt wyjscia do pofilozofowania sobie o relatywiźmie "złego zachowania". Punkt widzenia tu ewidentnie zależy mocno od wielu rzeczy, z całym wychowaniem, zależnościami kulturowimy itp na czele. Ludzie po prostu nie rozumieją zachowania obcych i reagują agresją. Można to było pociągnąć dalej na bardzo wiele różnych sposobów i kierunków. Autor niestety poszedł w inną stronę.