Barbara Beuys

Jak doszło do tego, że niewielkie miasto nad rzeką Arno stało się kolebką renesansu i przyciągało już wcześniej najwybitniejszych artystów we Włoszech? Barbara Beuys podkreśla dwa ważne czynniki: rozwój nowoczesnych form gospodarczych oraz poczucie wspólnoty w mieście skądinąd pogrążonym w konfliktach. Florenckie firmy już w XIV w. działały jako prężne, kapitalistyczne przedsiębiorstwa z filiami w całej Europie - stąd bogactwo pozwalające na opłacanie najwybitniejszych artystów. Mimo zaś zawziętej rywalizacji różnych stronnictw, mieszczanie florenccy mieli silne poczucie przywiązania i dumy z bycia obywatelami "comune". Ujęło mnie np. zaangażowanie mieszczan w sprawę budowy kopuły nad katedrą, a dokładnie - jaką koncepcję przyjąć: "Szefem placu budowy katedry jest Francesco Talenti, pomagają mu 'operai', zastępcy. Zatwierdzają umowy z rzemieślnikami i są odpowiedzialni za kontrolę finansów Co miesiąc urząd budowy katedry zaprasza ekspertów i zaangażowanych obywateli na spotkanie, podczas którego handlarze winem i mnisi, przedsiębiorcy i adwokaci dyskutują o problemach architektonicznych i materiałach budowlanych, o rzeźbach i maswerkach. Od czasu do czasu zamawia się drewniane modele, aby obywatele mieli co oglądać i nad czym dyskutować". Biorąc pod uwagę efekt, dyskusje florentyńczyków okazały się niezwykle owocne . Tym, co mnie uderzyło, to niezwykłe bogactwo źródeł, np. dokumentów gospodarczych zachowanych bez uszczerbku dla okresu kilkudziesięciu lat w różnych instytucjach, czy setki prywatnych notatek i listów. Książka jest bardzo ciekawą, barwną panoramą losów miasta w latach 1200 - 1500.