Rocznik 1952. Dziennikarz, reportażysta, prozaik. Ukończył historię na Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Debiutował jako poeta w 1969 roku na antenie Rozgłośni Polskiego Radia w Białymstoku. W roku później jego wiersze opublikowały „Kontrasty". W 1974 roku Janusz Niczyporowicz rozpoczął pracę w redakcji tego miesięcznika. Pisał reportaże i opowiadania. Drukował je w „Kontrastach", „Gazecie Białostockiej" i Tygodniku Studenckim „ITD".

Debiutancki zbiór reportaży pt. „Maskarada" ukazał się w 1979 roku. Kolejne książki to: „Coraz więcej mamy wrogów" /1983/, „Czyściec" /1986/, „Smarkateria" /1988/, „Czerwony pająk" /1990/, „Rosyjska ruletka" /1993/, „Hegemon" /1994/, „Rok 1994" /1996/, „Kraina proroków" /1997/, „Opowiadania" /2000/ oraz „Zew Itaki" /2001/.

Janusz Niczyporowicz współpracował z wieloma pismami - swoje reportaże drukukował w „Rzeczpospolitej", „Gazecie Wyborczej", „Polityce", „Krasnogrudzie" i „Przeglądzie Tygodniowym".

Jest laureatem wielu nagród literackich - min. Nagrody imienia Juliana Bruna i Nagrody Literackiej imienia Wiesława Kazaneckiego.

Był zapalonym wędkarzem. Felietony i opowiadania poświęcone tej tematyce publikuje w prasie lokalnej i ogólnopolskiej. Był członkiem Związku Literatów Polskich, mieszkał w Białymstoku.